تصفیه آّب

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 150

در سیستم های نوین پوششی، به دلیل معضلات زیست محیطی تلاش در جهت کاهش مصرف حلالها (برای سیستم های پوششی) است. زیرا این حجم از حلال پس از خشک شدن فیلم از آن خارج و در محیط پراکنده می شود. VOC معیاری است که برای توصیف این مقدار، بیان می‌شود.

یکی از روشهای کاهش VOC (برای سیستم های پوششی) آن است که حلال را با آب جایگزین کرده و یا اینکه مقدار حلال آلی را کاهش دهیم .

برای تحقق این هدف در روش اول رزینهایی تهیه شدند که محلول در آب بوده و یا بصورت امولسیونهای آبی و یا دیسپرس در آب می باشند، در روش دوم نیز سیستم های پرجامد که بیش از 80 درصد مواد دارند و یا پوششهای پودری که مقدار حلال در آنها کمتر از 5% است، ابداع شده‌اند.

هدف در این پروژه بررسی نوع اول از پوششهایی است که در بالا ذکر شد. از آنجایی که پایه پوشش از روی رزین مربوطه به آن تعیین می شود، این سیستم های را پوششهای پایه آبی گویند که دارای مقدار VOC پایین تر از lb/gal 0/2 می باشند.

با توجه به انواع مختلف از این نوع رزین ها، می توان طیف گسترده‌ای از خواص شیمیایی و فیزیکی را بدست آورد. برای مثال سیستم های پایه آبی می توانند خواص مثبت زیادی از جمله استقامت و سختی، مقاومت در برابر لکه دار شدن، انعطاف پذیری و مقاومت در برابر خوردگی را تأمین کرده و همچنین مقاومت بالایی نیز در برابر مواد شیمیایی و رطوبت از خود نشان دهند.

از طرف دیگر، با توجه به فرمول بندی آنها، می توان دو نوع هوا خشک یا کوره‌ای از رزین های پایه آبی بدست آورد.

پایه آبی

Basecoat

پایه حلالی

basecoat

20 – 13

20 – 13

درصد جامد

حداکثرتا 15

87 – 80

درصد حلال

420 >

800 - 650

VOC (g/L)

جدول شماره 1

انواع پوششهای پایه آبی:

تنوع این سیستم ها از روی حالتی که رزین آنها با آب ایجاد می کند، می باشد.

پوششهای پایه آبی از نوع امولسیونهای آبی:

این سیستم ها شامل پلیمرهای امولسیونی می باشند که به صورت ذرات کروی با وزن مولکولی بالا در آب پراکنده و دیسپرس می شوند. در این سیستم ها می توان وزن مولکولی پلیمر را به منظور بهبود خواص فیلم، افزایش داد و از آنجایی که بین کره های پلیمری توسط آب فاصله‌ایجاد شده است، این امر تغییری روی ویسکوزیته بوجود نمی آورد. به همین دلیل، مزیتهای حاصل از بالا بودن وزن مولکولی پلیمر در سیستم امولسیونی نسبت به دو سیستم دیگر رزین از پوششهای پایه آبی، خواص سختی و مقاومت شیمیایی بهتری را حاصل می کند. فیلم حاصل از این پوشش می تواند هوا خشک و یا ترموست (که در این حالت، مقاومت شیمیایی در برابر حلال افزایش یافته و در بعضی حالات که چغرمگی فیلم تنها با افزایش وزن مولکولی بالا نرود، تشکیل فیلم کوره‌ای آن را جبران می کند) باشد. این پوششها به طور گسترده‌ای روی سطوح با کارآیی بالا، اعم از سطوح فلزی و ... بکار می رود.

پوششهای پایه آبی از نوع حلال در آب:

این سیستم ها نیز شامل ذرات کروی می باشند که در آب دیسپرس شده اند. اندازه‌این ذرات کروی شکل، نسبت به سیستم های امولسیونی آبی کوچکتر بوده و در آب حالت متورم پیدا می کنند. بنابراین وزن مولکولی، مابین پلیمرهای امولسیونی و حالت حلالی قرار دارد. این اجزاء که پلیمرهای کلوئیدی دیسپرس شده نامیده می شوند، دارای گروههای قطبی اعم از اسیدی یا بازی می باشند که درجه حلالیت را افزایش می‌دهد. این پلیمرهای کلوئیدی به عنوان یک حالت میانی از دو نوع پلیمرهای امولسیونی و محلولی در نظر گرفته می شوند، زیرا خواص هر دو نوع را از خود نشان می دهند. به طور مثال، از خواص سیستم حلال در آب، خصوصیات جلای بالا، چغرمگی و مقاومت در برابر آب و مواد شیمیایی برآورده می شود. این نوع پوشش نیز برای بسیاری از کاربردهای صنعتی استفاده می شود.

پوششهای آب کاهنده:

این پوششها شامل کوپلیمرهایی می باشد که با عمل پلیمریزاسیون حاصل شده اند پلیمریزاسیون در حلالهای آلی که در آب تشکیل توده می دهند،(مانند الکلها و استرها) صورت می گیرد. گروههای قطبی روی پلیمر، عامل ایجاد یک حلال واقعی از پلیمر در آب می باشند. بر خلاف نوع پلیمرهای امولسیونی، در این سیستم، ویسکوزیته و خواص پوشش بطور مستقیم به جرم مولکولی پلیمر وابسته است. این سیستم حاصلی با شفافیت بالا، وضوح عالی، خاصیت تر شدن و دیسپرسی پیگمنت بالا، و خواص کاربردی مناسب خواهد داد و معمولاً برای مصارف صنعتی و اعمال روی سطوح فلزی کاربرد دارد.

پس بطور کلی می توان گفت که رزین های مورد استفاده می توانند سه حالت محلولی، امولسیونی، دیسپرس شده در آب را داشته باشند که در اینجا از روی این مورد به بررسی گونه ها می‌پردازیم:

محلولی:

به حالتی گفته می شود که یک یا چند ماده بصورت هموژن در ماده دیگری دیسپرس شده باشند. بنابراین پوششهای حلال در آب و آب کاهنده در این دسته جای می گیرند. رزین های حلالی پایه آبی شامل گروههای شیمیایی فعال هستند که با افزودن ترکیبات آبی آمینی، گروههای یونی تشکیل می دهند تا خاصیت قطبی ایجاد شود و رزین حلال در آب شود. بدلیل اینکه‌این رزینها وزن مولکولی پایینی دارند، دارای مزیتهایی از قبیل پایداری مکانیکی و هیدرولیکی و زمان انبارداری طولانی می باشد.

امولسیونی:

امولسیون، یک سوسپانسیون کلوئیدی از دو مایع غیرقابل امتزاج می باشد که یکی از آنها به صورت کره های بسیار ریز است که با یک صابون یا ماده فعال کننده سطح دیگری، پوشانیده شده و در میان مایع دوم دیسپرس شده اند. ماده فعال کننده سطح امولسیفایر است که کشش سطحی بین دو مایع غیرقابل امتزاج را کاهش می دهد. پوششهای امولسیونی پایه آبی، پوششهای لاتکسی نیز نامده می شوند. طبیعت شیمیایی آنها

تحقیق درمورد تحلیل پوششی داده ها و تصمیم گیری چند معیاره

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

تحلیل پوششی داده ها و تصمیم گیری چند معیاره

فصل اول

تحلیل پوششی داده ها

1-1 مقدمه

موضوع تحلیل پوششی داده ها (DEA) در سال (1979-1978) توسط چارنز - کوپر - رودز مطرح شد . آنها اساس کار خود را بر روی مقاله فارل (1957) بنا نهادند . حاصل این تحقیقات مقاله ای به نام CCR شد .

بعد از آن بنکر - چارنز - کوپر (1984) مقاله BCC را مطرح کردند .

این دو مقاله پایه بسیاری از مطالعات تحلیل کارآیی شد و این شاخه از علم تحقیق در عملیات به نام تحلیل پوششی داده ها گسترش یافت .

به طوری که امروزه بیش از دو هزار مقاله و گزارش و کتاب در این زمینه ارائه و منتشر شده است .

1-2 واحد های تصمیم گیرنده (DMU)

هر DMU بوسیله یک بردار ورودی و یک بردار خروجی مشخص می شود . مولفه‌های بردار ورودی X ، شاخص های ورودی و مولفه های بردار خروجی Y ، شاخص های خروجی می باشند .

واحدهای تصمیم گیرنده قدرت اجرایی و قدرت تصمیم گیری دارند . اما معمولاً قادر نیستند تشخیص دهند که چه برنامه ای را باید اجرا نمایند . برای این منظور محاسبه اندازه کارآیی DMU ها ، می تواند بسیار مفید و مطلوب باشد .

روش های مختلفی برای محاسبه اندازه گیری کارآیی ارائه شده است که می توان آنها را به دو دسته عمده تقسیم کرد .

روش های پارامتر و روش های غیرپارامتری .

اما این مستلزم تعیین تابع تولید می باشد که در DEA مهم‌ترین مسئله می باشد .

1-3‌ تابع تولید

تابع تولید ، تابعی است که بیشترین خروجی ممکن را از ترکیب ورودی ها فراهم می کند .

فرض کنید m ورودی به صورت برای تولید یک خروجی به صورت y مصرف ، می شود .

تابع تولید به صورت در نظر گرفته می شود .

اما این تعریف دو ضعف بزرگ دارد .

1)فقط برای حالت های تک خروجی کاربرد دارد .

2)تعیین ضابطه F.

به همین دلیل این روش کاربرد چندانی ندارد .

در تئوری اقتصاد خرد شکل تابع تولید را به صورت زیر در نظر می گیرند.

شکل (1-1)

1-4 روش‌های پارامتری

ایدة کار به این صورت است که ، تابعی پیش فرض در نظر گرفته می شود . سپس با استفاده از تکنیک های مناسبی پارامترهای آن تعیین می گردد .

یکی از معروف ترین توابع تولید ، در اقتصاد خود تابع کاب - داگلاس است .

که صورت کلی آن این چنین است :

ورودی ها و و پارامتر هستند که با روش های بهینه سازی تخمین زده می‌شوند .

فرض کنید خروجی واحد ام و ورودی i ام باشد .

چون بیشترین خروجی ممکن است پس :

با لگاریتم گیری از طرفین داریم :

در این صورت :

هدف کمینه کردن انحراف برای تمام واحدها است .

این معادل است با می نیمم نمودن عبارت :

بنابراین مساله برنامه ریزی خطی زیر مطرح می گردد :

تحقیق درمورد تحلیل پوششی داده ها و تصمیم گیری چند معیاره

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

تحلیل پوششی داده ها و تصمیم گیری چند معیاره

فصل اول

تحلیل پوششی داده ها

1-1 مقدمه

موضوع تحلیل پوششی داده ها (DEA) در سال (1979-1978) توسط چارنز - کوپر - رودز مطرح شد . آنها اساس کار خود را بر روی مقاله فارل (1957) بنا نهادند . حاصل این تحقیقات مقاله ای به نام CCR شد .

بعد از آن بنکر - چارنز - کوپر (1984) مقاله BCC را مطرح کردند .

این دو مقاله پایه بسیاری از مطالعات تحلیل کارآیی شد و این شاخه از علم تحقیق در عملیات به نام تحلیل پوششی داده ها گسترش یافت .

به طوری که امروزه بیش از دو هزار مقاله و گزارش و کتاب در این زمینه ارائه و منتشر شده است .

1-2 واحد های تصمیم گیرنده (DMU)

هر DMU بوسیله یک بردار ورودی و یک بردار خروجی مشخص می شود . مولفه‌های بردار ورودی X ، شاخص های ورودی و مولفه های بردار خروجی Y ، شاخص های خروجی می باشند .

واحدهای تصمیم گیرنده قدرت اجرایی و قدرت تصمیم گیری دارند . اما معمولاً قادر نیستند تشخیص دهند که چه برنامه ای را باید اجرا نمایند . برای این منظور محاسبه اندازه کارآیی DMU ها ، می تواند بسیار مفید و مطلوب باشد .

روش های مختلفی برای محاسبه اندازه گیری کارآیی ارائه شده است که می توان آنها را به دو دسته عمده تقسیم کرد .

روش های پارامتر و روش های غیرپارامتری .

اما این مستلزم تعیین تابع تولید می باشد که در DEA مهم‌ترین مسئله می باشد .

1-3‌ تابع تولید

تابع تولید ، تابعی است که بیشترین خروجی ممکن را از ترکیب ورودی ها فراهم می کند .

فرض کنید m ورودی به صورت برای تولید یک خروجی به صورت y مصرف ، می شود .

تابع تولید به صورت در نظر گرفته می شود .

اما این تعریف دو ضعف بزرگ دارد .

1)فقط برای حالت های تک خروجی کاربرد دارد .

2)تعیین ضابطه F.

به همین دلیل این روش کاربرد چندانی ندارد .

در تئوری اقتصاد خرد شکل تابع تولید را به صورت زیر در نظر می گیرند.

شکل (1-1)

1-4 روش‌های پارامتری

ایدة کار به این صورت است که ، تابعی پیش فرض در نظر گرفته می شود . سپس با استفاده از تکنیک های مناسبی پارامترهای آن تعیین می گردد .

یکی از معروف ترین توابع تولید ، در اقتصاد خود تابع کاب - داگلاس است .

که صورت کلی آن این چنین است :

ورودی ها و و پارامتر هستند که با روش های بهینه سازی تخمین زده می‌شوند .

فرض کنید خروجی واحد ام و ورودی i ام باشد .

چون بیشترین خروجی ممکن است پس :

با لگاریتم گیری از طرفین داریم :

در این صورت :

هدف کمینه کردن انحراف برای تمام واحدها است .

این معادل است با می نیمم نمودن عبارت :

بنابراین مساله برنامه ریزی خطی زیر مطرح می گردد :

تحقیق درمورد تحلیل پوششی داده ها و تصمیم گیری چند معیاره

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

تحلیل پوششی داده ها و تصمیم گیری چند معیاره

فصل اول

تحلیل پوششی داده ها

1-1 مقدمه

موضوع تحلیل پوششی داده ها (DEA) در سال (1979-1978) توسط چارنز - کوپر - رودز مطرح شد . آنها اساس کار خود را بر روی مقاله فارل (1957) بنا نهادند . حاصل این تحقیقات مقاله ای به نام CCR شد .

بعد از آن بنکر - چارنز - کوپر (1984) مقاله BCC را مطرح کردند .

این دو مقاله پایه بسیاری از مطالعات تحلیل کارآیی شد و این شاخه از علم تحقیق در عملیات به نام تحلیل پوششی داده ها گسترش یافت .

به طوری که امروزه بیش از دو هزار مقاله و گزارش و کتاب در این زمینه ارائه و منتشر شده است .

1-2 واحد های تصمیم گیرنده (DMU)

هر DMU بوسیله یک بردار ورودی و یک بردار خروجی مشخص می شود . مولفه‌های بردار ورودی X ، شاخص های ورودی و مولفه های بردار خروجی Y ، شاخص های خروجی می باشند .

واحدهای تصمیم گیرنده قدرت اجرایی و قدرت تصمیم گیری دارند . اما معمولاً قادر نیستند تشخیص دهند که چه برنامه ای را باید اجرا نمایند . برای این منظور محاسبه اندازه کارآیی DMU ها ، می تواند بسیار مفید و مطلوب باشد .

روش های مختلفی برای محاسبه اندازه گیری کارآیی ارائه شده است که می توان آنها را به دو دسته عمده تقسیم کرد .

روش های پارامتر و روش های غیرپارامتری .

اما این مستلزم تعیین تابع تولید می باشد که در DEA مهم‌ترین مسئله می باشد .

1-3‌ تابع تولید

تابع تولید ، تابعی است که بیشترین خروجی ممکن را از ترکیب ورودی ها فراهم می کند .

فرض کنید m ورودی به صورت برای تولید یک خروجی به صورت y مصرف ، می شود .

تابع تولید به صورت در نظر گرفته می شود .

اما این تعریف دو ضعف بزرگ دارد .

1)فقط برای حالت های تک خروجی کاربرد دارد .

2)تعیین ضابطه F.

به همین دلیل این روش کاربرد چندانی ندارد .

در تئوری اقتصاد خرد شکل تابع تولید را به صورت زیر در نظر می گیرند.

شکل (1-1)

1-4 روش‌های پارامتری

ایدة کار به این صورت است که ، تابعی پیش فرض در نظر گرفته می شود . سپس با استفاده از تکنیک های مناسبی پارامترهای آن تعیین می گردد .

یکی از معروف ترین توابع تولید ، در اقتصاد خود تابع کاب - داگلاس است .

که صورت کلی آن این چنین است :

ورودی ها و و پارامتر هستند که با روش های بهینه سازی تخمین زده می‌شوند .

فرض کنید خروجی واحد ام و ورودی i ام باشد .

چون بیشترین خروجی ممکن است پس :

با لگاریتم گیری از طرفین داریم :

در این صورت :

هدف کمینه کردن انحراف برای تمام واحدها است .

این معادل است با می نیمم نمودن عبارت :

بنابراین مساله برنامه ریزی خطی زیر مطرح می گردد :