فرش کاشان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

کاشان

پیشینه تاریخی

شهر کاشان در 258 کیلومتری تهران قرار دارد. از شمال به کویر و دریاچه قم و از مشرق به اردستان و از جنوب به نطنز و از مغرب به محلات محصور است. به دلیل وجود تپه های باستانی در آن از مناطق باستانی محسوب می شود. کاشان از گذشته های دور به بافت منسوجات گلابتون، زری مخمل اطلس و تافته معروف بوده است.

آغاز شکل گیری و پیدایش فرشبافی در کاشان به عواملی باز می گردد که باعث رکود و حتی منسوخ شدن بافت پارچه و انواع منسوجات در کاشان شد. عواملی مثل مشکلات تاریخی – سیاسی، فرایند نساجی در ایران و تولید انبوه انواع منسوجات و شرایط جغرافیایی و خشکسالی های مکرر که باعث از رونق افتادن کشاورزی شد. در کنار مجموعه این عوامل به مرور فرشبافی جای گزین نساجی شد. امروزه قالی بافی در اکثر شهرها و روستاها و قصبات کاشان رواج دارد. شهر کاشان و حومه آن به عنوان مهمترین مرکز و پس از آن شهرهای نطنز جوشقان و مناطق فرشباف این ناحیه هستند.

ویژگی های فرش کاشان

طرح ← طرح های مورد استفاده در فرش کاشان انواع لچک ترنج شاه عباسی انواع لچک ترنج شاه عباسی و اسلیمی و شکارگاهی شیخ صفی و گل فرنگ است.

در فرش های قدیمی کاشان معمولاً ترنجی مرکزی به صورت چند قسمتی و لچک های مرتبط با آن وجود داشته. ترنج از چند ترنج متحد المرکز تشکیل می شده است و در مرکز ترنج یک نقش چلیپا وجود داشت و در مقابل حاشیه اصلی دارای نقوش درشت تری بود. در زمینه فرش ها گل های ختمی نیلوفر آبی، گل های سرخ و برگ های نوک تیز روی ساقه هایی ظریف سوار بودند و به نرمی در زمینه فرش می گشتند. و همه این مجموعه حالتی هندسی داشته. بعد ز جنگ جهانی اول این حالت هندسی از بین رفته. بعد از این دوره ترنج حالت بیضی شکل به خود می گیرد و کوچکتر می شود. حاشیه هم به نوعی از حاشیه معروف موستوفی الهام می گیرد. به طور کلی نقوش در فرش کاشان گردان است.

رنگ ← رنگ های لاکی سیر و روشن، آبی، سبز، مشکی، کرم، بژ، صورتی، نیلی، سرمه ای و ... عمده ترین رنگ های مورد استفاده هستند. در نمونه های قدیمی فرش کاشان رنگ غالب زمینه فرش ها لاکی بوده و امروزه لاکی و کرم و بیشتر کرم برای زمینه استفاده می شود.

گره ← گره فرش های کاشان، فارسی و چله کشی هم از نوع فارسی است. پرزهای کوتاه قیچی می شوند.

دار ← دار مورد استفاده عمودی ثابت و عموماً از جنس چوب است.

رجشمار ← بین 60-30 رج و گاهی تا 70 رج هم می بافند ولی رجشمار 40-30 است.

پرداخت ← به هنگام بافت صورت می گیرد.

شیرازه ← به هنگام بافت پیچیده می شود.

مواد اولیه ← تار و پود نخ پنبه و پرز اغلب پشم ظریف است. در قالی های خیلی ظریف معمولاً ابریشم مصرف می کنند. در فرش های خیلی ظریف از ابریشم به عنوان تار و پود استفاده می شود.

ابعاد ← از پشتی و ذرع و نیم تا 3×2 و 4×3 و گاهاً بزرگتر بافته می شود.

جوشقان

پیشینه تاریخی فرش جوشقان

جوشقان شهری است که در جنوب کاشان قرار دارد. سابقه فرشبافی در این شهر به سال های قبل از حکومت صفویه بر می گردد. در فرمانی که در سال 950 هـ . ق از طرفشاه طهماسب برای پذیرایی از محمد همایون پادشاه هندوستان صادر شده به قالیچه های مخمل طلا بافت و همینطور سه جفت قالی دورازده ذرعی جوشقان اشاره شده. بافت قالی های ابریشمی در جوشقان از خیلی پیش از صفویه رواج داشته. «ابوالفضل علامی در کتاب آیین اکبری جوشقان را یکی از چهار مرکزی می شمارد که از آن جا به دربار هند قالی می فرستادند». «اسکندر بیگ ترکمان نیز در عالم آرای عباسی از قالی های ابریشمین و زربافت کار جوشقان و کرمان که سفیر عثمانی به دریافت آن ها نایل آمده نام برده است.» «پروفسور پوپ جوشقان را محل کارگاه های سلطنتی بافت قالی می داند که به وسیله شاه عباس بنا شده بود. وی عقیده دارد قالی های زربافتی که اشتباهاً آن ها را لهستانی می خوانند در جوشقان بافته شده.»

ویژگی های فنی بافت

فرش کاشان و جوشقان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 13

وزارت علوم و تحقیقات و فناوری

مؤسسۀ آموزش عالی جهاد دانشگاهی استان یزد

دانشکدۀ هنر اردکان

موضوع تحقیق:

تمایزات و شباهت های فرش کاشان و جوشقان

استاد مربوطه:

جناب آقای اشعاری

تهیه و تنظیم:

امیرمسعود طاوسی

لیلا سادات ذوالفقاری

زمستان 87

موقعیت جغرافیایی

جوشقان

جوشقان منطقه ای است کوهستانی که در کوهپایه های کوه کهرود در جنوب کاشان و در 108 کیلومتری شمال غربی اصفهان و مشرف بر شاهراه تهران اصفهان، دردره کوه ورغانه واقع شده است. در فرهنگ آبادیهای ایران نام چندین محل را تحت عنوان جوشقان می یابیم. تشابه اسمی این محل با دیگر مناطق که تولیداتی با خصوصیات جوشقان را ندارند، سبب شده تا از نظر اجتناب از سردرگمی با افزودن کلمه قالی از آن تحت عنوان جوشقان قالی یاد شود.

سوابق تاریخی

پرفسور آرتور اوپهام پوپ، جوشقان را محل استقرار کارگاههای سلطنتی بافت قالی می داند، که به وسیله شاه عباس بنا شده. به گفته این محقق نام نعمت الله جوشقانی بر بالای قالیچه ای در آرامگاه شاه عباس در قم است که آن نیز تنها تأکیدی برمحل تولد بافنده آن است. و این عقیده دلیلی بر وجود کارگاه شاهی در جوشقان نمی باشد.

این محقق عقیده دارد که قالی های زر بافتی که به اشتباه لهستانی نامیده میشود در جوشقان بافته شده.

این مطالب تنها گزیده از تاریخ قالی بافی در جوشقان بود.

ساختار

نوع گره در جوشقان فارسی و به صورت جفتی است یعنی به جای اینکه گره را به دو تار بزنند به چهار تار گره می زنند که نوعی حقه بازی است که در جوشقان به این نوع گره(دودریه) می گویند.

در بافت قالی های جوشقا نی از سه پود استفاده می شود.وظرا فت آن از15 تا30 رج می باشد.

جنس قالی های جوشقان محکم و مقاومند که این استحکام به دلیل گره های زیاد فارسی در حدود 2000 گره تا 4000 گره در هر دسی متر مربع است.تار و پود قالیها از پنبه و پرز آن از ابریشم ظریف بوده ک تا اندازه متوسط قیچی می شود.

طرحهای رایج

جوشقان تقریباً از ویژگیهای همانندی برخوردار هستند زیرا در طی چندین دوره نقوش شکسته، از نظر طرح و ترکیب یکسان باقی مانده اند. در بیشتر موارد ترنج

فرش چین

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

فرش چین

تاریخ شروع فرشبافی در چین به درستی معلوم نیست. اما احتمال داده می‌شود که پس از انقراض سلسلهء مینگ و تسلط امپراتوری منچو بافت فرش پرزدار در این کشور آغاز شده باشد. اما براساس برخی منابع وجود هنر قالیبافی در ترکستان شرقی سابقه ای طولانی دارد. ترکستان شرقی امروز جزو یکی از استانهای کشور چین می‌باشد. این منطقه در اواسط قرن هجدهم میلادی به تصرف چینی‌ها در آمد و خراجگزار امپراتوران چین گردید. بسیاری بر این عقیده اند که اولین بار فرشبافی از طریق ترکستان شرقی به چین راه یافت و شهر کانسو که در منتی الیه غرب چین قرار دارد، مرکز تجارت و عرضهء بسیاری از فرشهای ترکستان به چین و در نهایت به اروپا بوده است. اگرچه فرشهای این منطقه بسیار دیر به اروپا راه یافتند، اما عمدتاً به جهت آنکه از طریق شهرهای ترکستان غربی مانند سمرقند و کوکند که تجارت فرش از طریق آنها صورت می‌گرفت به اروپا صادر می‌شدند، به همان نامها شهرت داشتند؛ در صورتی که محل اصلی بافت آنها شهرهای بزرگ و مشهوری همچون کاشغر و ختن بوده که در ترکستان شرقی قرار داشتند.

کشورهای غربی و اروپا از ابتدای قرن حاضر بیش از پیش با فرشهای چینی آشنا شده اند و به همین دلیل با افزایش تقاضا به تدریج کارگاههای بزرگ تولید فرش پرزدار در شهرهای بزرگ چین مانند پکن، تین سین و…. شروع بکار کردند. فرشهای قدیمی‌تر چین که تحت تاثیر نقوش فرشهای ترکستان قرار داشتند، از لحاظ طرح و رنگ شباهت های بیشتری با فرشهای آن سرزمین داشتند. به طور کلی فرشهای قدیم و امروز چین از نظر طرح از تنوع زیادی برخوردار نیستند و این امر تا حدود زیادی مرهون توجه به سمبولیسم و نمادگرایی در فرهنگ چینی است.

در میان نمادهای مورد توجه چینی ها، اژدها از جایگاه خاصی برخوردار است و در اغلب هنرهای دستی و سنتی آنها بویژه فرشبافی مورد توجه خاص بافندگان چینی بوده است. سابقهء کاربرد این نقش و همچنین پرنده‌ای به نام ققنوس در منسوجات چینی به قرن اول میلادی یا به عبارتی سلسلهء هان باز می‌گردد. این امر با اکتشافات باستانشناسی سر اورل استاین در لولا و دون هوا در ترکستان چین استنباط می‌گردد. اکتشافات این باستان شناس در سال 1914 میلادی در لولا که ویرانهای متروک در منطقه لوپ نور ترکستان است، صورت گرفت. آنچه در لولا و دون هوا کشف شده، عبارت از پارچه‌های رنگارنگ تصویردار ابریشمی بوده که طرحهای ظریف و پیچیده ای دارد و در آنها بسیاری از تصویرهایی که در سایر هنرهای سلسله “هان” موجود است، آشکار می باشد. در این میان تصویر اژدها و ققنوس و تصویرهای تزیینی جانوران، پرندگان و حیوانات مقابل یکدیگر و تصویرهایی از اسب می‌توان دید که به خوبی یادآور تصاویری است که در نقوش برجستهء همین دوره وجود داشته است.

بطور کلی می‌توان گفت فرشهای چینی از لحاظ طرح و نقش بسیار یکنواخت می باشند و به واسطه‌ای اعتقادات و نمادهای مشخص، همواره با اتکا بر نگاره ها و طرحهای خاصی بافته می‌شوند. در برخی موارد خطوطی شبیه به خطوط کوفی نیز در متن و حاشیه‌های فرشهای چینی به کار می‌رود. نمونه‌هایی کاملاً شبیه به این خطوط در بسیاری از نقاشی های بسیار قدیمی چین باقی مانده که احتمالاً خطوط نوشتاری آنان بوده است.

در طی دهه های اخیر نگاره‌های جدیدی مانند گل های پهن برگ شبیه به نقوش گل فرنگ البته به صورت منفرد و در فضاهای نسبتاً باز و خالی در فرشهای چینی مشاهده شده است که با توجه به آرامش نسبی طرح و رنگ ، در غرب طرفداران زیادی پیدا کرده است. همچنین تقلید از نقشه‌های ایرانی نیز در طی سالهای اخیر در فرش های چینی رواج زیادی داشته که در بازارهای جهانی با الفاظی همچون کرمان چینی، اصفهان چینی و… عرضه شده اند. از دیگر نکات قابل توجه در فرشهای چینی ایجاد برجسته نمایی در برخی از نگاره‌ها بویژه نگاره‌های چلیپا و خطوط کوفی شکل در حاشیه فرشها می باشد، که با کاربرد رنگهای خاص در فرش به وضوح قابل رؤیت می‌باشند. این امر فرم و فضای خاصی بویژه در حاشیه فرشهای چینی ایجاد نموده است.

برخی از بافندگان چینی در دهه های اخیر به جهت پرداخت برجستهء فرشها در برخی از نگاره‌های فرش، سبک خاصی را در فرشبافی به وجود آورده‌اند که با استفاده از طرحهای ساده و نسبتاً مدرن، باعث تمایز بیش از فرشهای چینی از سایر فرشها شده‌اند. همچنین استفاده از رنگهای روشن نظیر کرم، سبز روشن و صورتی مورد علاقه و خاص فرشهای چینی است.

نماد و نگاره‌های فرشهای ترکستان شرقی نیز تا حدود زیادی متاثر از سنت ها و فرهنگ مردم این ناحیه بوده است. می‌توان سمبولیسم را در برخی از نگاره‌های فرش ترکستان به خوبی تشخیص داد. گل انار که در میان ملل آسیایی به عنوان نماد و سمبول باروری شناخته می شود، از مهمترین و قدیمی‌ترین نگاره‌های فرشهای ترکستان به شمار می‌رود.

کنار از نقوش، انواع نگاره‌های گلدانی، گل و بوته و همچنین انواع طرحهای ترنج‌دار در شکلهای هندسی به صورت یک یا چند ترنج نیز دیده می‌شود. گفته می‌شود پس از نفوذ اسلام، برخی از نقوش همچون اسلیمی و طرحهای محرابی در فرشهای ترکستان شرقی پدپد آمده است. کشور تبت نیز که در جنوب شرقی چین

فرش چین (2)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

فرش چین

تاریخ شروع فرشبافی در چین به درستی معلوم نیست. اما احتمال داده می‌شود که پس از انقراض سلسلهء مینگ و تسلط امپراتوری منچو بافت فرش پرزدار در این کشور آغاز شده باشد. اما براساس برخی منابع وجود هنر قالیبافی در ترکستان شرقی سابقه ای طولانی دارد. ترکستان شرقی امروز جزو یکی از استانهای کشور چین می‌باشد. این منطقه در اواسط قرن هجدهم میلادی به تصرف چینی‌ها در آمد و خراجگزار امپراتوران چین گردید. بسیاری بر این عقیده اند که اولین بار فرشبافی از طریق ترکستان شرقی به چین راه یافت و شهر کانسو که در منتی الیه غرب چین قرار دارد، مرکز تجارت و عرضهء بسیاری از فرشهای ترکستان به چین و در نهایت به اروپا بوده است. اگرچه فرشهای این منطقه بسیار دیر به اروپا راه یافتند، اما عمدتاً به جهت آنکه از طریق شهرهای ترکستان غربی مانند سمرقند و کوکند که تجارت فرش از طریق آنها صورت می‌گرفت به اروپا صادر می‌شدند، به همان نامها شهرت داشتند؛ در صورتی که محل اصلی بافت آنها شهرهای بزرگ و مشهوری همچون کاشغر و ختن بوده که در ترکستان شرقی قرار داشتند.

کشورهای غربی و اروپا از ابتدای قرن حاضر بیش از پیش با فرشهای چینی آشنا شده اند و به همین دلیل با افزایش تقاضا به تدریج کارگاههای بزرگ تولید فرش پرزدار در شهرهای بزرگ چین مانند پکن، تین سین و…. شروع بکار کردند. فرشهای قدیمی‌تر چین که تحت تاثیر نقوش فرشهای ترکستان قرار داشتند، از لحاظ طرح و رنگ شباهت های بیشتری با فرشهای آن سرزمین داشتند. به طور کلی فرشهای قدیم و امروز چین از نظر طرح از تنوع زیادی برخوردار نیستند و این امر تا حدود زیادی مرهون توجه به سمبولیسم و نمادگرایی در فرهنگ چینی است.

در میان نمادهای مورد توجه چینی ها، اژدها از جایگاه خاصی برخوردار است و در اغلب هنرهای دستی و سنتی آنها بویژه فرشبافی مورد توجه خاص بافندگان چینی بوده است. سابقهء کاربرد این نقش و همچنین پرنده‌ای به نام ققنوس در منسوجات چینی به قرن اول میلادی یا به عبارتی سلسلهء هان باز می‌گردد. این امر با اکتشافات باستانشناسی سر اورل استاین در لولا و دون هوا در ترکستان چین استنباط می‌گردد. اکتشافات این باستان شناس در سال 1914 میلادی در لولا که ویرانهای متروک در منطقه لوپ نور ترکستان است، صورت گرفت. آنچه در لولا و دون هوا کشف شده، عبارت از پارچه‌های رنگارنگ تصویردار ابریشمی بوده که طرحهای ظریف و پیچیده ای دارد و در آنها بسیاری از تصویرهایی که در سایر هنرهای سلسله “هان” موجود است، آشکار می باشد. در این میان تصویر اژدها و ققنوس و تصویرهای تزیینی جانوران، پرندگان و حیوانات مقابل یکدیگر و تصویرهایی از اسب می‌توان دید که به خوبی یادآور تصاویری است که در نقوش برجستهء همین دوره وجود داشته است.

بطور کلی می‌توان گفت فرشهای چینی از لحاظ طرح و نقش بسیار یکنواخت می باشند و به واسطه‌ای اعتقادات و نمادهای مشخص، همواره با اتکا بر نگاره ها و طرحهای خاصی بافته می‌شوند. در برخی موارد خطوطی شبیه به خطوط کوفی نیز در متن و حاشیه‌های فرشهای چینی به کار می‌رود. نمونه‌هایی کاملاً شبیه به این خطوط در بسیاری از نقاشی های بسیار قدیمی چین باقی مانده که احتمالاً خطوط نوشتاری آنان بوده است.

در طی دهه های اخیر نگاره‌های جدیدی مانند گل های پهن برگ شبیه به نقوش گل فرنگ البته به صورت منفرد و در فضاهای نسبتاً باز و خالی در فرشهای چینی مشاهده شده است که با توجه به آرامش نسبی طرح و رنگ ، در غرب طرفداران زیادی پیدا کرده است. همچنین تقلید از نقشه‌های ایرانی نیز در طی سالهای اخیر در فرش های چینی رواج زیادی داشته که در بازارهای جهانی با الفاظی همچون کرمان چینی، اصفهان چینی و… عرضه شده اند. از دیگر نکات قابل توجه در فرشهای چینی ایجاد برجسته نمایی در برخی از نگاره‌ها بویژه نگاره‌های چلیپا و خطوط کوفی شکل در حاشیه فرشها می باشد، که با کاربرد رنگهای خاص در فرش به وضوح قابل رؤیت می‌باشند. این امر فرم و فضای خاصی بویژه در حاشیه فرشهای چینی ایجاد نموده است.

برخی از بافندگان چینی در دهه های اخیر به جهت پرداخت برجستهء فرشها در برخی از نگاره‌های فرش، سبک خاصی را در فرشبافی به وجود آورده‌اند که با استفاده از طرحهای ساده و نسبتاً مدرن، باعث تمایز بیش از فرشهای چینی از سایر فرشها شده‌اند. همچنین استفاده از رنگهای روشن نظیر کرم، سبز روشن و صورتی مورد علاقه و خاص فرشهای چینی است.

نماد و نگاره‌های فرشهای ترکستان شرقی نیز تا حدود زیادی متاثر از سنت ها و فرهنگ مردم این ناحیه بوده است. می‌توان سمبولیسم را در برخی از نگاره‌های فرش ترکستان به خوبی تشخیص داد. گل انار که در میان ملل آسیایی به عنوان نماد و سمبول باروری شناخته می شود، از مهمترین و قدیمی‌ترین نگاره‌های فرشهای ترکستان به شمار می‌رود.

کنار از نقوش، انواع نگاره‌های گلدانی، گل و بوته و همچنین انواع طرحهای ترنج‌دار در شکلهای هندسی به صورت یک یا چند ترنج نیز دیده می‌شود. گفته می‌شود پس از نفوذ اسلام، برخی از نقوش همچون اسلیمی و طرحهای محرابی در فرشهای ترکستان شرقی پدپد آمده است. کشور تبت نیز که در جنوب شرقی چین

فرش چهارمحال و بختیاری

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 13

وزارت علوم و تحقیقات و فناوری

مؤسسۀ آموزش عالی جهاد دانشگاهی استان یزد

دانشکدۀ هنر اردکان

موضوع تحقیق:

فرش چهارمحال و بختیاری

استاد مربوطه:

جناب آقای اشعاری

تهیه و تنظیم:

ساناز محمودی درویشانی

زمستان 87

مقدمه:

قالی ایران در گذر قرنها نه تنها جلوه ای بزرگ از هنر و صنعت این سرزمین بلکه جزئی از زندگی مردم نیز بوده است.

هنر اصیل فرش ایران با فرهنگ کهنسال این کشور پیوندی ناگستنی داشته و این هنر در طول زمان ره آورد تلاشهای مردم این مرز و بوم بوده است. صنعت قالی بافی امروزه در سخت ترین و بحرانی ترین شرایط زیست قرار دارد. هر چند فرش در شرایط اجتماعی و سیاسی توانسته به دلیل ویژگی های خاص خود با علاقۀ مردم روستا شهر نشین به حیاط خود ادامه دهد خطرات مهمی فرش ایران را تهدید می کند چنان چه راهی برای تداوم آن اندیشیده نشده است.

حدود قلمرو بختیاری:

از شمال از ازنا شروع می شود و رودخانه در حد غربی آن تا نزدیک دزفول است. از کنار غربی روستا کهنک واقع در حد شرقی دزفول رد می شود. از جنوب از حدود غربی شهر هفتگل رو به شرق از سرچشمه رودخانه خرسان به طرف شمال از حد شرقی فارسان می گذرد و از آنجا رو به طرف شمال شرقی امتداد و از حد جنوبی داران می گذرد و به طرف مستقیم به ازنا وصل می شود. طولانی ترین فاصله این قلمرو از شمال غربی به جنوب شرقی 265 کیلومتر مربع و طولانی ترین فاصله از شمال شرقی به جنوب غربی 140 کیلومتر از مسافت این قلمرو 370000 کیلومتر مربع است. در سرشماری سال 1375 دارای جمعیت معادل 637167 نفر و دارای زندگی یک جا نشینی و در116014 خانواده متمرکز که 230742 نفرشان در نقاط شهری و 402814 نفر بقیه در مناطق روستا نشین زندگی می کنند.

شهر کرد با 279871 نفر جمعیت اولین شهر استان که رقمی حدود 4/44% در خود جای دارد.

موقعیت جغرافیایی چهارمحال و بختیاری:

منطقۀ چهارمحال و بختیاری مرکز اصلی و ناحیه ییلاقی بزرگ بختیاری است که سیر کوچکشان از شهر کرد تا حدود مسجد سلیمان و ایذه(در خوزستان) ادامه دارد.