معماری مدرن

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

معماری مدرن:

مقدمه:

معماری مدرن،کارهای ساخت و ساز، ساختمانی اواخر قرن 19 و 20 تاریخچه مربوط به معماری مدرن معمارانی را در بر گرفته است که این قبیل ساختمانها، جنبشهای کسب گرایی و تکنولوژی و موادی که این قبیل معاریهای جدید را ممکن ساخته است را طراحی کرده اند. معماری نوین از ایالت متحده و اروپا ناشی شده است و سپس به بقیه جهان گسترش یافته است. در بین پروژه های مدرن که قابل بررسی هستند، پروژهای مدرن با توجه به ساختمان هایی که به خوبی تزئین شده اند و ساختمانهای زیبا در اسکاتلند توسط آنتوینی ایتالیایی طراحی شده است و خانه ها با فضاهای جلویی و سقف برجسته توسط یکی از پیشکسوتان آمریکایی مدرنیز، کرلن، فرانک لایود ارائه شده است. شناختهای مدرن مهم که ابتدا آمدند عبارتند از ویلاهای شیک و زیبای معمار سویسی- فرانسوی، کورباسه، ساخت کارخانه های جدید در آلمان توسط پیتروالتر و آسمان خراشهای فلزی و شیشه ای که توسط معمار زاد آلمان لودنیک طراحی شده است.

ویژگیها:

معماران مدرن در مقابل معماری قرن 19 واکنش نشان داده اند و اینطور احساس کرده اند که از گذشته چیزهای بسیار با ارزشی قرض گرفته اند. آنها این نوع معماری به صورت طاقت فرسایی به شیوه های گذشته پیوند زدند و یا به صورت التقاطی و جذاب آنها را نشان دادند. همانطور که قرتن 20 آغاز شده بر این باور شدند که لازم است تا معماری که روح دوره جدید را بیان کرد. و توسعه داده را اختراع کنند، و دراین حالت با شیوه ها، مواد و تکنولوژیهای معماریهای اولیه را پشت سر می گذاشت. این نوع اهداف منسجم بیانگر این مطلب نبود که ساختمانهای آنها از نظر ظاهر شبیه به هم باشند و یا اینکه معماران با دیگر موضوعاتی از این قبیل موافق باشند- ارزشهای هنری معماری مدرن نیز به سرعت فرق کرد. بعضی از معماران در اواخر قرن 19، با ماشینهای قدرتمد و پیشرفته به وجد آمدند و به دنبال معماری بودند که از انرژی و برق مربوط به دستگاهها استفاده کند. ارزشهای هنری آن تمام ساختارهای مربوط به طراحی از لوازم منزل گرفته تا خطوط اقیانوسی و ماشینهای جدید پرواز را درخود داشت آنها معماری را ترجیح می دانند که نه تنها منطقی بودن ماشینها را بیان کند ،بلکه بتواند قدرت جادویی احساسات و روح انسان را نیز نشان دهد. معماران مدرن از نظر فهمیدن سنتهای تاریخی نیز متقارن بودند. در حالی که بعضی از مراجع تاریخی، ساختارهای ممنوع شده با یکدیگر مطرح شده اغلب از مراجعی استفاده می کردند که به گذشته و مدرنیزه کردن طرحهای آنها اشاره داشت. معمار ایتالیایی آنتونین، در سال 1914 در F.M خود از معماری سنتی قدیمی امتناع کرد.

برای هر نسل و دوره به منظور ساختن خانه های جدید و استفاده از مواد شیشه ای استیل و بتون برای را اگر امکان داشت عنوان کرد. طرحهای مدرن و جدید هم وطن او از طریق دیگه گذشته اشاره داشت. کاسا دِل فاسکویی تراگنی در ایتالیا، بیانگر یک آتویوم داخلی برای افراد است که از طریق مکانها ی مربوط به زمان رونسانس ایتال است و از باغ ملّی گرفته شده است و پنجره های آن طبق فرضیه های رومیها و یونان با ستان گرفته شده که با توجه به خواص و ویژگیها معماری ایده آل عنوان شده است.تو آنلین سنتها را به صورت بلوکهای ساخته شده و ایده آل نشان داده که برای معماری جدید عنوان شده است اما ساختار استیل و بتونی ساختمانها با توجه به ارزشهای عهنری مدرن بیانگر ساختارهای غیر تزئینی می باشند. در ایالت متحده فرانک معماری اروپایی قرن 19 را رد کرد. او مفاهیم جدید معماری خود را معطوف به ساختمانها و بلوکهای ساختمانی آموزشی کرد و با آنها مدل یک بچه کار کرد و برای معماری ژاپنی ها و چشم انداز مربوطه که خانه های او به همین دلیل ساخته شده بود ساختارها را بررسی کرد. هنوز شومینه با مکانها و صندلیهای نشیمن نزدیک آن در وسط خانه های او قرار داشتند و به گذشته های خیلی دور اشاره داشتند. در خانه های رایت، چند دیوار تقسیم کننده اتاقها را از هم جدا کردند و یک اتاق چسبیده و به دنبال اتاق لبد بود. طراحی باز رایت، به صورت بسیار زیادی تاثیر گذار بودو ساختارها و متغییرهای آن استفاده شدند، نه تنها برای خانه ها بای آپارتمانها و خانه های طبقه متوسط در اروپا و ایالت متحده.

معماری مدرن که همچنین با ساختارهای قدیمی در مورد انواع ساختارهای مناسب برای طراحی معماری در کشمکش هستند. ساختمانهای مهم شهری مکانهای هنری، کلیساها، موسسات عمومی. مدت زمان طولانی است که در حیطه عملکردها و فعالیتهای معماری قرار گرفته اند، اما طراحان مدرنیز اینطور عنوان می کنند که معمار باید تمام چیزهایی که برای جامعه لازم است را طراحی کند حتی بیشتر ساختمانهای محقرانه را آنها شروع به طراحی خانه های ارزان کردند، ایستگاههای راه آهن، کارخانه ها ، انبارها، اماکن

معمارم~1

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

معماری مدرن:

مقدمه:

معماری مدرن،کارهای ساخت و ساز، ساختمانی اواخر قرن 19 و 20 تاریخچه مربوط به معماری مدرن معمارانی را در بر گرفته است که این قبیل ساختمانها، جنبشهای کسب گرایی و تکنولوژی و موادی که این قبیل معاریهای جدید را ممکن ساخته است را طراحی کرده اند. معماری نوین از ایالت متحده و اروپا ناشی شده است و سپس به بقیه جهان گسترش یافته است. در بین پروژه های مدرن که قابل بررسی هستند، پروژهای مدرن با توجه به ساختمان هایی که به خوبی تزئین شده اند و ساختمانهای زیبا در اسکاتلند توسط آنتوینی ایتالیایی طراحی شده است و خانه ها با فضاهای جلویی و سقف برجسته توسط یکی از پیشکسوتان آمریکایی مدرنیز، کرلن، فرانک لایود ارائه شده است. شناختهای مدرن مهم که ابتدا آمدند عبارتند از ویلاهای شیک و زیبای معمار سویسی- فرانسوی، کورباسه، ساخت کارخانه های جدید در آلمان توسط پیتروالتر و آسمان خراشهای فلزی و شیشه ای که توسط معمار زاد آلمان لودنیک طراحی شده است.

ویژگیها:

معماران مدرن در مقابل معماری قرن 19 واکنش نشان داده اند و اینطور احساس کرده اند که از گذشته چیزهای بسیار با ارزشی قرض گرفته اند. آنها این نوع معماری به صورت طاقت فرسایی به شیوه های گذشته پیوند زدند و یا به صورت التقاطی و جذاب آنها را نشان دادند. همانطور که قرتن 20 آغاز شده بر این باور شدند که لازم است تا معماری که روح دوره جدید را بیان کرد. و توسعه داده را اختراع کنند، و دراین حالت با شیوه ها، مواد و تکنولوژیهای معماریهای اولیه را پشت سر می گذاشت. این نوع اهداف منسجم بیانگر این مطلب نبود که ساختمانهای آنها از نظر ظاهر شبیه به هم باشند و یا اینکه معماران با دیگر موضوعاتی از این قبیل موافق باشند- ارزشهای هنری معماری مدرن نیز به سرعت فرق کرد. بعضی از معماران در اواخر قرن 19، با ماشینهای قدرتمد و پیشرفته به وجد آمدند و به دنبال معماری بودند که از انرژی و برق مربوط به دستگاهها استفاده کند. ارزشهای هنری آن تمام ساختارهای مربوط به طراحی از لوازم منزل گرفته تا خطوط اقیانوسی و ماشینهای جدید پرواز را درخود داشت آنها معماری را ترجیح می دانند که نه تنها منطقی بودن ماشینها را بیان کند ،بلکه بتواند قدرت جادویی احساسات و روح انسان را نیز نشان دهد. معماران مدرن از نظر فهمیدن سنتهای تاریخی نیز متقارن بودند. در حالی که بعضی از مراجع تاریخی، ساختارهای ممنوع شده با یکدیگر مطرح شده اغلب از مراجعی استفاده می کردند که به گذشته و مدرنیزه کردن طرحهای آنها اشاره داشت. معمار ایتالیایی آنتونین، در سال 1914 در F.M خود از معماری سنتی قدیمی امتناع کرد.

برای هر نسل و دوره به منظور ساختن خانه های جدید و استفاده از مواد شیشه ای استیل و بتون برای را اگر امکان داشت عنوان کرد. طرحهای مدرن و جدید هم وطن او از طریق دیگه گذشته اشاره داشت. کاسا دِل فاسکویی تراگنی در ایتالیا، بیانگر یک آتویوم داخلی برای افراد است که از طریق مکانها ی مربوط به زمان رونسانس ایتال است و از باغ ملّی گرفته شده است و پنجره های آن طبق فرضیه های رومیها و یونان با ستان گرفته شده که با توجه به خواص و ویژگیها معماری ایده آل عنوان شده است.تو آنلین سنتها را به صورت بلوکهای ساخته شده و ایده آل نشان داده که برای معماری جدید عنوان شده است اما ساختار استیل و بتونی ساختمانها با توجه به ارزشهای عهنری مدرن بیانگر ساختارهای غیر تزئینی می باشند. در ایالت متحده فرانک معماری اروپایی قرن 19 را رد کرد. او مفاهیم جدید معماری خود را معطوف به ساختمانها و بلوکهای ساختمانی آموزشی کرد و با آنها مدل یک بچه کار کرد و برای معماری ژاپنی ها و چشم انداز مربوطه که خانه های او به همین دلیل ساخته شده بود ساختارها را بررسی کرد. هنوز شومینه با مکانها و صندلیهای نشیمن نزدیک آن در وسط خانه های او قرار داشتند و به گذشته های خیلی دور اشاره داشتند. در خانه های رایت، چند دیوار تقسیم کننده اتاقها را از هم جدا کردند و یک اتاق چسبیده و به دنبال اتاق لبد بود. طراحی باز رایت، به صورت بسیار زیادی تاثیر گذار بودو ساختارها و متغییرهای آن استفاده شدند، نه تنها برای خانه ها بای آپارتمانها و خانه های طبقه متوسط در اروپا و ایالت متحده.

معماری مدرن که همچنین با ساختارهای قدیمی در مورد انواع ساختارهای مناسب برای طراحی معماری در کشمکش هستند. ساختمانهای مهم شهری مکانهای هنری، کلیساها، موسسات عمومی. مدت زمان طولانی است که در حیطه عملکردها و فعالیتهای معماری قرار گرفته اند، اما طراحان مدرنیز اینطور عنوان می کنند که معمار باید تمام چیزهایی که برای جامعه لازم است را طراحی کند حتی بیشتر ساختمانهای محقرانه را آنها شروع به طراحی خانه های ارزان کردند، ایستگاههای راه آهن، کارخانه ها ، انبارها، اماکن

تئاتر مدرن 67 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 66

فصل اول

مقدمه

تئاتر مدرن ، معنی گسترده ای است که وقوع آن دست کم زمانی نزدیک به یک قرن را در خود نهفته دارد . مدرن بودن در تئاتر صور مختلفی را در بر می گیرد و هر روشنفکری که در امر تئاتر تجربه ای را به انجام رسانده ، وجهه نظر خاصی را ارائه کرده است که در نوع خود تاثیر گذار بوده است ...گاهی در نزد آنان همه چیز در قدرت بازیگران شکل می گرفت ، زمانی سخن و دیالوگ تئاتری سلطه داشت ، نور و دکور یکباره و در مقطعی اهمیت تعیین کننده یافت و یا آموزش به جنسی از تئاتر پیوند خورد ...

استانیسلاوسکی، گریک، میرهولد، راینهارت، آپیا، پیسکاتور، آرتو، گروتوفکی، برشت و ... بانیان چنین تحولاتی بودند . در این میان آراء فلسفی و اجتماعی آرتو، برشت و گروتوفکی با توجه به اهمیت تاثیر شگرف در تئاتر دهه های 50 و 60 مورد ملاقه است ، تا زمینه بررسی جنبش های هنری و تئاتری فراگیر این دو دهه مانند بیتینک ها، بیتل ها، هیپی ها و در نهایت انواع مکاتبی همچون Living theatre ، Happening ، Open theqtre ، Performance به دست آید .

اگر چه مراد نهایی این مساله بررسی آرا و آثار پیتر شومان است اما ایجاد فضایی با موضوعات فوق الذکر که به درک موضوع اصلی یاری می رساند ضروری است . نقطه مرکزی آثار پیتر شومان مخاطب هوشمندی است که خود در نهایت بازیگر است ، این نگرش وجه تشابه تمامی آنان است که به نوعی مدافع تئاتر نو بوده اند یا از طریق تجربه خود در این راه کوشیده اند . گریز از صحنه کلاسیک به معنی فراگیر آن و رسیدن به مکانی که در آن مخاطب تاثیر عمل گرایانه تری در حضور در تئاتر بیابد مراد و مقصود تئاتر های مدرن بوده و هست ؛ آگوست بوال چنین می گوید : ((فکر ندانستن ، آگاه نبودن بر این که کسی در حضور بازیگر است که دارد عملی را بازی می کند همیشه مرا واداشته تا بکوشم دیگری در تئاتر را پیدا کنم که در آنها تماشاگر ، ‌(( تماشا – بازیگر )) ((Forumtumtheatre )) ما نه فقط تماشاگری Spect –Actor که از صحنه می گیرد ، بلکه کسی که محتملا شرکت و مداخله می کند . آن وقت بود که به شکل دیگری از تئاتر بنام تئاتر مناظره ای Spectator رسیدم که در آن تماشاگر مستقیما مداخله می کند و می داند که مداخله او بر عمل تاثیر تغییر دهنده ای دارد .

آنتوتن (( آرتو )) (( Antonin Artaud )) 1948 – 1869

اندیشه ، بسان زندگی و طبیعت نخست از درون به برون می رود پیش از آنکه از برون به درون آید . من اندیشیدن را در حاله آغاز می کنم ، از تهی به پژی می روم و چون به پژ رسیدم ، می توانم دوباره در تهی فرو افتم . من از مجرد به انضمامی می روم نه از انضمامی به مجرد .

متوقف ساختن اندیشه در برون وبررسی آنچه می تواند کرد ، در حکم باز نشناختن سرشت باطنی و پویای اندیشه و امتناع از احساس جنبش سرنوشت باطنی اندیشه است که هیچ تجربه ای قادر به ضبطش نیست . من امروز شناخت این سرنوشت باطنی و پویان اندیشه را شعر می نامم .

آنتوتن آرتو

آرتو در این خطبه به موضوعی سرنوشت ساز در دوره معاصر اشاره دارد ، با کشف ، جستجو و اصالت انسان در تباین با تفکری که قیاس مدار است و قواعدی نهاده شده را تبلیغ می کند . اساس مدرنیسم آرتو در هنر تئاتر مبتنی بر حرکت ، شناخت و فراموشی داری های بدست آمده در این فرآیند است . تا آدمی بتواند خلاء را پرکند و پژی ها را خلاء سازد .

خلاء در نظر او ثبات یا مطلق عدم حضور و حیات نیست او همواره هر واژه را با حضور انسان درنظر می آورد ، خلاء جنبشی دیگر ... از این رو آنتونن آرتو تمامی گذشته تئاتر جهان را مورد پرش قرار می دهد و حتی نادیده می گیرد تا بالقوه آنچه که ممکن است در راه باشد در حضوری درونی و حرکتی به بیرون ظهور یابد . در این پروسه تئاتر موجود زنده و پویاست و می باید سازندگان آن نیز زنده و پویا باشند در این راستا ، نگاه به تماشاگر به عنوان موجودی زنده اهمیت می یابد . سرانجام تفکر آرتو در آغوش گرفتن تماشاگران و احساس همبستگی با آنان از طریق سپردن نقش نظاره گری در بدو امر ونقش فاعل تئاتر در پایان یک نمایش است . آرتو برای رسیدن به اهدافش حتی ماهیت هنری یک نمایش را به نفع آئینی بودن آن نفی می کند .

گذر از وضع موجود ، ذهن متحد تماشاگر و بازیگر ، زمان آرمانی و نمادین که واقعیت است محیط بر نجاز هنری اش خواهد بود ، تفسیر و تاویل نگاه آرتو است .

امنیت آیین به این است که در واقعیت اتفاق نمی افتد ، بلکه در زمان نمادین و دراذهان اجرا کنندگان و شرکت کنندگان به عنوان فرایند از وضع موجود به یک وضع دیگر و تاثیرش به تاثیری که اگر در واقع ( واقعیت ) اتفاق افتاده بود یکسان است .

آرتو در نگاه به گذشته قصد ماندن و سکنی گزیدن ندارد او اگر چه نگاه به گذشته دارد اما قدمهایش او را به جلو می برد . وی از طریق آئین های تئاتری در آرزوی کشف ارتباط زبان گذشتگان با محیط بیرون و اشیاء پیرامون زندگی است . در واقع زبان عاملی برای همگانی بودن در مجرد آدمی است ، همان چیزی که تئاتر به خاطر آن به اجرا در می آید . زبان مورد نظر او زبان

مرگ مدرن

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 100

تاریخ مرگ مدرن:

چالز جنکز، تاریخ نگار و منتقد معماری، دیگر نظریه پرداز مهم معماری پست مدرن است وی در سال 1977 کتابی به نام زبان معماری پست مدرن به رشته تحریر درآورد. با این وجود کتاب، جنکز روند جدید را که ونچوری در معماری آغاز نموده بود، نام گذاری کرد و گسترش داد.

جنکز در این کتاب تاریخ دقیق مرگ معماری مدرن را 15 ژوئیه 1972، ساعت23/3 بعدازظهر اعلام کرد، زمانی که مجموعه آپارتمانهای مسکونی پروت ایگو در شهر سنت لوییس آمریکا توسط دینامیت منهدم شد. جنکز بیان می کند که این مجموعه آپارتمانها نماد معماری مکعب شکل و بدون تزئینات مدرن بود و بسیاری از اصول طراحی آن، منطبق با اصول مطرح شده در کنگره سیام (CIAM) بود. اما به دلیل آن که زبان انتزاعی مورد استفاده در طرح این مجموعه مدرن با آنچه سیاهپوستان ساکن و نسبتاً فقیر این مجموعه به عنوان خانه قلمداد می کردند بیگانه بود، لذا انهدام و نیستی تنها راه چاره برای پایان دادن به رنج ساکنان این ساختمان و خود ساختمان بود.

از جمله آثار مخرب که این مجموعه بر شهر داشت محل تجمع فساد منطقه شده بود که خود این مسئله نیز از عوامل تخریب و از بین بردن مجموعه محسوب می شده بود.

بر طبق نظر جنکز معمار نباید خود به تنهایی ساختمان را طراحی کند، آنچه در معماری مدرن مرسوم بود، بلکه باید همکار و مشاور استفاده کنندگان باشد.

الگوی شکل ساختمان نباید تنها در ذهن معمار باشد بلکه باید آن چیزی باشد که ساکنان آینده با آن انس و آشنائی دارند و می توانند با آن ارتباط برقرار کنند.

در این کتاب نیز جنکز همانند سلف خود ونچوری انتقاد اصلی را متوجه میس وندرو خصوصاً طرح های مکعب شکل او برای موسسه تکنولوژی ایلی نویز (IIT) در آمریکا کرد، مجموعه ای از جعبه های زیبای مشابه که فاقد هویت و نوع کاربری بودند.

معماری پست مدرن

از دهة شصت میلادی، موضوع پست مدرن در معماری به صورت یک سبک مهم مطرح شد و انتقادات زیربنایی به اندیشة منطق گرا و تکنومدار معماری مدرن وارد گردید. آغازگر این جنبش کسی نبود مگر یکی از شاگردان لویی کان به نام رابرت ونچوری.

و.ی در سال 1996 کتابی به نام پیچیدگی و تضاد در معماری به رشته تحریر درآورد. به گفته معلم سابقش، وینسنت اسکالی، «این کتاب مهم ترین کتاب از سال 1923 – به سوی یک معماری نوین – لوکوربوزیه است».

در این کتاب ونچوری اصول فلسفی و جهانبینی معماری مدرن را زیر سؤال برد. وی بینش تکنومدار را رد کرد و به جای آن خواهان توجه به خصوصیات انسانی و یک معماری انسان مدار گردید. در این کتاب نقد ونچوری عمدتاً متوجه میس ونده رواست، زیرا که وی تا پایان عمر نماد معماری مدرن بود و از عقاید خود در دهه های 20 و 30 میلادی هیچ گاه عدول نکرد.

در جواب شعار میس کمتر، بیشتر است ونچوری در کتاب خود بیان می کند که کمتر، کسل کننده است (Less is bore). از نظر ونچوری، معماری تنها تکنیک و تکنولوژی نیست، بلکه مسائل بسیار پیچیده و متضاد در ساختمان وجود دارد که

نمی توان آنها را نادیده گرفت یا حذف کرد.

چارلز مور، دیگر معمار پست مدرن، در جواب شعار میس می گوید: بیشتر بیشتر است (Moore is more)، به جای کسرگرایی و حذف صورت مسئله، باید جمع گرایی را مورد توجه قرار داد و راه حل مناسب برای مجموعه ای از مسائل یافت. البته یک طنز زیبا و یک دوگانگی معنا در این شعار ملحوظ است، زیرا که مورد نام فامیل خود را در ابتدای این شعار قرار داده است. یعنی معمای دیگر این شعار این است که من بیشتر هستم.

از نظر ونچوری، ساختمان ها نمی توانند همه دارای یک فرم و فلسفه باشند. ساختمان مانند یک ماشین نیست که تنها شامل مجموعه ای از مسائل تکنولوژیکی و مکانیکی باشد. اگر برای کوربوزیه، معبد پارتنان با مجموعه ای از احجام و سطوح از پیش طراحی شده و قواعد و تناسبات ریاضی نماد بوده است برای رابرت ونچوری، نه فرمول های از قبل تعیین شده بلکه شهرک های دامنة کوهپایه های ایتالیا، که بر اساس نیازهای مردم و شرایط اقلیمی بنا شده، ملاک است.

ونچوری سبک بین الملل را کاملاً مردود می داند و به جای آن معتقد به زمینه گرایی است. یعنی هر بنایی باید بر اساس زمینه فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و کالبدی و شرایط خاص آن سایت و ساختمان طراحی و اجرا گردد. می توان آن را سبک محلی و یا سبک بومی نام نهاد. مدرنیست ها معماری را

تئاتر مدرن 67 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 67

فصل اول

مقدمه

تئاتر مدرن ، معنی گسترده ای است که وقوع آن دست کم زمانی نزدیک به یک قرن را در خود نهفته دارد . مدرن بودن در تئاتر صور مختلفی را در بر می گیرد و هر روشنفکری که در امر تئاتر تجربه ای را به انجام رسانده ، وجهه نظر خاصی را ارائه کرده است که در نوع خود تاثیر گذار بوده است ...گاهی در نزد آنان همه چیز در قدرت بازیگران شکل می گرفت ، زمانی سخن و دیالوگ تئاتری سلطه داشت ، نور و دکور یکباره و در مقطعی اهمیت تعیین کننده یافت و یا آموزش به جنسی از تئاتر پیوند خورد ...

استانیسلاوسکی، گریک، میرهولد، راینهارت، آپیا، پیسکاتور، آرتو، گروتوفکی، برشت و ... بانیان چنین تحولاتی بودند . در این میان آراء فلسفی و اجتماعی آرتو، برشت و گروتوفکی با توجه به اهمیت تاثیر شگرف در تئاتر دهه های 50 و 60 مورد ملاقه است ، تا زمینه بررسی جنبش های هنری و تئاتری فراگیر این دو دهه مانند بیتینک ها، بیتل ها، هیپی ها و در نهایت انواع مکاتبی همچون Living theatre ، Happening ، Open theqtre ، Performance به دست آید .

اگر چه مراد نهایی این مساله بررسی آرا و آثار پیتر شومان است اما ایجاد فضایی با موضوعات فوق الذکر که به درک موضوع اصلی یاری می رساند ضروری است . نقطه مرکزی آثار پیتر شومان مخاطب هوشمندی است که خود در نهایت بازیگر است ، این نگرش وجه تشابه تمامی آنان است که به نوعی مدافع تئاتر نو بوده اند یا از طریق تجربه خود در این راه کوشیده اند . گریز از صحنه کلاسیک به معنی فراگیر آن و رسیدن به مکانی که در آن مخاطب تاثیر عمل گرایانه تری در حضور در تئاتر بیابد مراد و مقصود تئاتر های مدرن بوده و هست ؛ آگوست بوال چنین می گوید : ((فکر ندانستن ، آگاه نبودن بر این که کسی در حضور بازیگر است که دارد عملی را بازی می کند همیشه مرا واداشته تا بکوشم دیگری در تئاتر را پیدا کنم که در آنها تماشاگر ، ‌(( تماشا – بازیگر )) ((Forumtumtheatre )) ما نه فقط تماشاگری Spect –Actor که از صحنه می گیرد ، بلکه کسی که محتملا شرکت و مداخله می کند . آن وقت بود که به شکل دیگری از تئاتر بنام تئاتر مناظره ای Spectator رسیدم که در آن تماشاگر مستقیما مداخله می کند و می داند که مداخله او بر عمل تاثیر تغییر دهنده ای دارد .

آنتوتن (( آرتو )) (( Antonin Artaud )) 1948 – 1869

اندیشه ، بسان زندگی و طبیعت نخست از درون به برون می رود پیش از آنکه از برون به درون آید . من اندیشیدن را در حاله آغاز می کنم ، از تهی به پژی می روم و چون به پژ رسیدم ، می توانم دوباره در تهی فرو افتم . من از مجرد به انضمامی می روم نه از انضمامی به مجرد .

متوقف ساختن اندیشه در برون وبررسی آنچه می تواند کرد ، در حکم باز نشناختن سرشت باطنی و پویای اندیشه و امتناع از احساس جنبش سرنوشت باطنی اندیشه است که هیچ تجربه ای قادر به ضبطش نیست . من امروز شناخت این سرنوشت باطنی و پویان اندیشه را شعر می نامم .

آنتوتن آرتو

آرتو در این خطبه به موضوعی سرنوشت ساز در دوره معاصر اشاره دارد ، با کشف ، جستجو و اصالت انسان در تباین با تفکری که قیاس مدار است و قواعدی نهاده شده را تبلیغ می کند . اساس مدرنیسم آرتو در هنر تئاتر مبتنی بر حرکت ، شناخت و فراموشی داری های بدست آمده در این فرآیند است . تا آدمی بتواند خلاء را پرکند و پژی ها را خلاء سازد .

خلاء در نظر او ثبات یا مطلق عدم حضور و حیات نیست او همواره هر واژه را با حضور انسان درنظر می آورد ، خلاء جنبشی دیگر ... از این رو آنتونن آرتو تمامی گذشته تئاتر جهان را مورد پرش قرار می دهد و حتی نادیده می گیرد تا بالقوه آنچه که ممکن است در راه باشد در حضوری درونی و حرکتی به بیرون ظهور یابد . در این پروسه تئاتر موجود زنده و پویاست و می باید سازندگان آن نیز زنده و پویا باشند در این راستا ، نگاه به تماشاگر به عنوان موجودی زنده اهمیت می یابد . سرانجام تفکر آرتو در آغوش گرفتن تماشاگران و احساس همبستگی با آنان از طریق سپردن نقش نظاره گری در بدو امر ونقش فاعل تئاتر در پایان یک نمایش است . آرتو برای رسیدن به اهدافش حتی ماهیت هنری یک نمایش را به نفع آئینی بودن آن نفی می کند .

گذر از وضع موجود ، ذهن متحد تماشاگر و بازیگر ، زمان آرمانی و نمادین که واقعیت است محیط بر نجاز هنری اش خواهد بود ، تفسیر و تاویل نگاه آرتو است .

امنیت آیین به این است که در واقعیت اتفاق نمی افتد ، بلکه در زمان نمادین و دراذهان اجرا کنندگان و شرکت کنندگان به عنوان فرایند از وضع موجود به یک وضع دیگر و تاثیرش به تاثیری که اگر در واقع ( واقعیت ) اتفاق افتاده بود یکسان است .

آرتو در نگاه به گذشته قصد ماندن و سکنی گزیدن ندارد او اگر چه نگاه به گذشته دارد اما قدمهایش او را به جلو می برد . وی از طریق آئین های تئاتری در آرزوی کشف ارتباط زبان گذشتگان با محیط بیرون و اشیاء پیرامون زندگی است . در واقع زبان عاملی برای همگانی بودن در مجرد آدمی است ، همان چیزی که تئاتر به خاطر آن به اجرا در می آید . زبان مورد