تحقیق در مورد روابط فیلوژنتیکی گونه ها

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 13

روابط فیلوژنتیکی گونه ها

1-4-2- روابط فیلوژنتیکی گونه ها :

منشأ ژنوم های حاضر در گندم های زراعی و ارتباطات فیلوژنتیکی در میان گونه های Triticeae با مطالعه آنزیمها و تکنیکهای دیگر بررسی شده است . در مطالعه با یک آنزیم معین مدرک بدست آمده درباره احتمال بخشیدن ژنوم به یک گونه پلی پلوئید وقتی مورد اعتماد است که در بررسی تعداد زیادی از توده های جمع آوری شده از سرتا سر محدوده توزیع گونه ای که آن آلل در آن تثبیت شده است (در ژنوم های گونه پلی پلوئید ) همان آلل در گونه های اجدادی نیز به همان صورت موجود باشد . این یافته ها نیز باید با احتیاط بررسی شود زیرا این آلل ها می توانند به خاطر گزینش ،‌ تصادف ، تلاقی های بین گونه ای و موتاسیون از بین بروند (40) .

2-4-2- منشأ ژنوم A

مطالعات میوزی در هیبریدهای بین گونه های دیپلوئید ، تتراپلوئید و هگزاپلوئید گندم به وسیله کیهارا1 و همکاران (نقل از 76) نشان داد که ژنوم A گندم دیپلوئید در هر دو گندم تتراپلوئید و هگزاپلوئید وجود دارد و ژنوم های AوB گندم های تتراپلوئید در گندم هگزاپلوئید وجود دارند . بنابراین 3 گروه دارای فرمول ژنومی T. monococcum (AA) وT. dicoccum) (AABB) و (AABBDD) T. aestivum هستند . براساس مورفولوژی و توزیع ژئوگرافیکی احتمال می رفت که ژنوم A گندم های مختلف از T. aegilopoides و یا T. thaudar بدست آمده باشد . مدارک باستان شناسی هم نشان می دهد که کشت گندم تتراپلوئید به قدمت گندم دیپلوئید بوده است . بنابراین ژنوم A زراعیX4 باید به وسیله فرم وحشی دیپلوئید ایجاد شده باشد (61) . بعداً با استفاده از روش های مولکولی نتیجه گرفته شد که ژنوم A در T. monococcum از T. aegilopoides بدست آمده است . اما ژنوم A درT. aestivum وT. dicoccum از T. urartu بدست آمده است (36) . مطالعات سیتوژنتیکی دوورک و همکاران (37) روی گونه های دهنده ژنوم A و تکامل گندم های پلی پلوئید نشان داد که گندم های تتراپلوئید T. turgidum و timopheevi .T و گندم هگزا پلوئید T. aestivum یک جفت ژنوم A دارند در حالی که T. zhokovskyi دو جفت ژنوم A دارد . با مطالعه تنوع در 16 توالی نوکلئوتیدی تکراری برای شناسایی منابع ژنوم A ، ژنوم های A در T. aestivum ، T. urartu ، T. turgidum و timopheevi T. تشابه نشان دادند در T. zhukovskyi یک ژنوم A با T. urartu و ژنوم دیگر با T. monococcum تشابه داشت . بنابراین نتیجه گرفتند که T. zhulovskyi از هیبریداسیون T. monococcum با T. timopheevi حاصل شده است . ژنو م های A در T. zhukovskyi تشابه کمی با هم داشتند . این اختلافات باعث جفت شدن هتروژنتیکی کروموزوم ها و تفکیک کروموزوم های دو ژنوم T. zhokovskyi می شود (37 ) . نتایج مطالعات سیافی و همکاران (32) روی پلی مورفیسم گیاهان در گندم های Einkorn زراعی وحشی نیز دلالت بر این دارد که ژنوم A گندم پلی پلوئید از T. urartu بدست آمده است . همچنین با استفاده از تجزیه ژن های پلاستیدی ACC1 و 2pgk-1 T. urartu به عنوان بخشنده ژنوم های A به گونه های گندم هگزاپلوئید و تتراپلوئید معرفی می شود (46) .

3-4-2- منشأژنوم D

منشأ ژنوم D به طور غیر مستقیم کشف شد . از آنجا که هیبرید Aegilops cylindrica (28=n2) با گندم هگزا پلوئید (42 = n2) 7 جفت بی والانت تشکیل می دهد ولی با گندم تتراپلوئید جفت شدن نشان نمی دهد و یا جفت شدن خیلی کم است ، پس نتیجه گرفته شد که در گندم هگزاپلوئید ژنومی وجود دارد که در گندم تتراپلوئید وجود ندارد اما در Ae. cylindrica تتراپلوئید وجود دارد (78و79) . بعداً مشخص شد که ژنوم D در Ae. cylindrica مانند گندم نان T. aestivum از Ae. squarrosa آمده است و این مطلب بعداً‌ با تشکیل گندم هگزا پلوئید مصنوعی از T. dicoccoides و Ae. Squarrosa اثبات شد (65) . از آنجائی که این گندم های مصنوعی مشابه گندم های اسپلتای Spelta امروزی اند ، زمانی عقیده بر این بود که منشأ گندم های X6 از نوع اسپلتا است که گندم نان امروزی را با استفاده از تعدادی موتاسیون منفرد ایجاد کرده است (61) .

مدارک باستان شناسی نشان می دهد که گندم های زراعی X 4 مانند گندم های وحشی X4 قبل از بوجود آمدن هگزاپلوئیدهایی از قبیل T. spelta یا سایر گندم های وحشی X 6 وجودداشته اند . این مدارک و مدارک دیگر حاصل از مطالعات ژنتیکی منشأ مستقیم T. aestivum را از گندم امر (Emmer) زراعی در نتیجه هیبریداسیون با Ae.squarrosa می دانند

تحقیق در مورد روابط فیلوژنتیکی گونه ها

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 13

روابط فیلوژنتیکی گونه ها

1-4-2- روابط فیلوژنتیکی گونه ها :

منشأ ژنوم های حاضر در گندم های زراعی و ارتباطات فیلوژنتیکی در میان گونه های Triticeae با مطالعه آنزیمها و تکنیکهای دیگر بررسی شده است . در مطالعه با یک آنزیم معین مدرک بدست آمده درباره احتمال بخشیدن ژنوم به یک گونه پلی پلوئید وقتی مورد اعتماد است که در بررسی تعداد زیادی از توده های جمع آوری شده از سرتا سر محدوده توزیع گونه ای که آن آلل در آن تثبیت شده است (در ژنوم های گونه پلی پلوئید ) همان آلل در گونه های اجدادی نیز به همان صورت موجود باشد . این یافته ها نیز باید با احتیاط بررسی شود زیرا این آلل ها می توانند به خاطر گزینش ،‌ تصادف ، تلاقی های بین گونه ای و موتاسیون از بین بروند (40) .

2-4-2- منشأ ژنوم A

مطالعات میوزی در هیبریدهای بین گونه های دیپلوئید ، تتراپلوئید و هگزاپلوئید گندم به وسیله کیهارا1 و همکاران (نقل از 76) نشان داد که ژنوم A گندم دیپلوئید در هر دو گندم تتراپلوئید و هگزاپلوئید وجود دارد و ژنوم های AوB گندم های تتراپلوئید در گندم هگزاپلوئید وجود دارند . بنابراین 3 گروه دارای فرمول ژنومی T. monococcum (AA) وT. dicoccum) (AABB) و (AABBDD) T. aestivum هستند . براساس مورفولوژی و توزیع ژئوگرافیکی احتمال می رفت که ژنوم A گندم های مختلف از T. aegilopoides و یا T. thaudar بدست آمده باشد . مدارک باستان شناسی هم نشان می دهد که کشت گندم تتراپلوئید به قدمت گندم دیپلوئید بوده است . بنابراین ژنوم A زراعیX4 باید به وسیله فرم وحشی دیپلوئید ایجاد شده باشد (61) . بعداً با استفاده از روش های مولکولی نتیجه گرفته شد که ژنوم A در T. monococcum از T. aegilopoides بدست آمده است . اما ژنوم A درT. aestivum وT. dicoccum از T. urartu بدست آمده است (36) . مطالعات سیتوژنتیکی دوورک و همکاران (37) روی گونه های دهنده ژنوم A و تکامل گندم های پلی پلوئید نشان داد که گندم های تتراپلوئید T. turgidum و timopheevi .T و گندم هگزا پلوئید T. aestivum یک جفت ژنوم A دارند در حالی که T. zhokovskyi دو جفت ژنوم A دارد . با مطالعه تنوع در 16 توالی نوکلئوتیدی تکراری برای شناسایی منابع ژنوم A ، ژنوم های A در T. aestivum ، T. urartu ، T. turgidum و timopheevi T. تشابه نشان دادند در T. zhukovskyi یک ژنوم A با T. urartu و ژنوم دیگر با T. monococcum تشابه داشت . بنابراین نتیجه گرفتند که T. zhulovskyi از هیبریداسیون T. monococcum با T. timopheevi حاصل شده است . ژنو م های A در T. zhukovskyi تشابه کمی با هم داشتند . این اختلافات باعث جفت شدن هتروژنتیکی کروموزوم ها و تفکیک کروموزوم های دو ژنوم T. zhokovskyi می شود (37 ) . نتایج مطالعات سیافی و همکاران (32) روی پلی مورفیسم گیاهان در گندم های Einkorn زراعی وحشی نیز دلالت بر این دارد که ژنوم A گندم پلی پلوئید از T. urartu بدست آمده است . همچنین با استفاده از تجزیه ژن های پلاستیدی ACC1 و 2pgk-1 T. urartu به عنوان بخشنده ژنوم های A به گونه های گندم هگزاپلوئید و تتراپلوئید معرفی می شود (46) .

3-4-2- منشأژنوم D

منشأ ژنوم D به طور غیر مستقیم کشف شد . از آنجا که هیبرید Aegilops cylindrica (28=n2) با گندم هگزا پلوئید (42 = n2) 7 جفت بی والانت تشکیل می دهد ولی با گندم تتراپلوئید جفت شدن نشان نمی دهد و یا جفت شدن خیلی کم است ، پس نتیجه گرفته شد که در گندم هگزاپلوئید ژنومی وجود دارد که در گندم تتراپلوئید وجود ندارد اما در Ae. cylindrica تتراپلوئید وجود دارد (78و79) . بعداً مشخص شد که ژنوم D در Ae. cylindrica مانند گندم نان T. aestivum از Ae. squarrosa آمده است و این مطلب بعداً‌ با تشکیل گندم هگزا پلوئید مصنوعی از T. dicoccoides و Ae. Squarrosa اثبات شد (65) . از آنجائی که این گندم های مصنوعی مشابه گندم های اسپلتای Spelta امروزی اند ، زمانی عقیده بر این بود که منشأ گندم های X6 از نوع اسپلتا است که گندم نان امروزی را با استفاده از تعدادی موتاسیون منفرد ایجاد کرده است (61) .

مدارک باستان شناسی نشان می دهد که گندم های زراعی X 4 مانند گندم های وحشی X4 قبل از بوجود آمدن هگزاپلوئیدهایی از قبیل T. spelta یا سایر گندم های وحشی X 6 وجودداشته اند . این مدارک و مدارک دیگر حاصل از مطالعات ژنتیکی منشأ مستقیم T. aestivum را از گندم امر (Emmer) زراعی در نتیجه هیبریداسیون با Ae.squarrosa می دانند