توربو شارژ

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 43

توربو شارژ

تاریخچه : توربو شارژ در سال 1905 میلادی توسط مهندس مکانیک سوئیسی آلفرد بوچی اختراع شد . توربوشارژ عبارتست از نوعی کمپرسور توربینی و یک کمپرسور گریز از مرکز که توسط یک شفت که با اتصال فلانچی به آن متصل شده را می چرخاند، توربین گازی توسط پیچ به مانیفولد دود متصل می شود و گازهای خروجی از موتور باعث چرخش توربین گاز شده و به سبب آن کمپرسور که توسط یک شفت به توربین گازی متصل است شروع به چرخش نموده و هوای محیط را مکش کرده و سپس آن را متراکم و به طرف موتور می فرستد. هوای ورودی بیشتر به موتور، به معنی سوخت بیشتر به داخل موتور،و هوا و سوخت بیشتر به معنی افزایش انرژی و قدرت خروجی موتور می باشد .یکی از مطمئن ترین راهها برای افزایش توان موتور ها، افزایش مقدار هوا و سوختی است که در سیلندرآنها می سوزد برای این منظور افزودن تعداد سیلندرها یا بزرگ کردن هر یک از سیلندرها یکی از روش هاست اما در بعضی مواقع امکان این کار وجود ندارد. یک راه برای افزایش قدرت موتور که ساده تر و با صرفه تر می باشد استفاده از توربو شارژ در موتوراست که بدون نیاز به تغییر در حجم و وزن موتورتوان آن را افزایش می دهد. برای افزایش توان موتور از توربوشارژها درخودروهای پر سرعت مسابقه ای و سوپر اسپرت هاو حتی خودروهای خانوادگی و در موتورهای دیزلی بزرگ نیز استفاده می شوند.یک توربو شارژر ازدو قسمت اصلی تشکیل شده است" توربین و کمپرسور. در موتور هایی که توربوشارژ نصب گردیده، پس از اینکه مخلوط سوخت و هوا در داخل سیلندر متراکم شد توسط جرقه شمع محترق شده، و این احتراق باعث آزاد شدن انرژی حاصل از سوختن مخلوط گاز می گردد،حال این گاز (دود منیفولد) پس از گذراندن این سیکل، باید سیلندر را ترک کند که این گاز خروجی فشاری حداقل معادل 30 اتمسفر را دارد یعنی 30 برابر فشار داخل سیلندر . این گاز حاوی مقدار قابل توجهی از که می توان از این انرژی بصورت مفید استفاده کرد ولی درموتور هایی که تنفس بصورت عادی [ بدون توربوشارژ ] است گاز خروجی و انرژی موجود توسط اگزوز به بیرون رانده می شود که این عمل برابر است با اتلاف مقدار زیادی از انرژِی کنترل نشده ! 

توربوشارژ دارای یک محور(شفت)مرکزی است که یک سر این محور به یک توربین متصل است که براثر برخورد گاز های خروجی با پره های این توربین ، محور شروع به چرخیدن می کند، سر دیگر این محور به یک کمپرسور متصل است که بر اثر چرخیدن هوای بیرون را با قدرت بیشتر ی مکیده و در داخل سیلندر متراکم می کند. به طور معمول توربوشارژها فشار هوا را به اندازه 6تا8 psi فشرده تر می کنند، از آنجا که فشار معمولی اتمسفر 14.5تا14.7 psi در سطح دریاست با این روش در حدود 50 درصد بیشتر هوا وارد سیلندرهای موتور خواهد شد و بازدهی واقعی نیز بین 30% تا 40 % افزایش خواهد یافت . یکی از مزایای توربو شارژها، کمکی است که در ارتفاعات و مناطق مرتفع به موتور می کنند، موتورهای معمولی در ارتفاعات دچار کاهش شدید قدرت می شوند زیرا برای هر مکش پیستون جرم کمتری از هوا را به داخل سیلندر می کشد و حتی

تحقیق در مورد توربو شارژ

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 14 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

پر خورانی ( توربو شارژ)

توضیح :

دستگاه توربو شارژ (دستگاه پرخورانی توربینی ) ، توربینی است که با گاز اگزوز به حرکت در می آید و پروانه یک کمپرسور گریز از مرکز را به حرکت در می آورد . کمپرسور غالباً بین صافی هوا و منیفولد ورودی موتور قرار می گیرد ، در حالی که توربین آن بین منیفولد خروجی و خفه کن اگزوز قرار می گیرد . دستگاه توربو شارژ هوای ورودی موتور را فشرده می کند و هوای بیشتری وارد سیلندر می نماید . این عمل موجب می گردد که موتور مقدار بیشتری سوخت را به طور موثر بسوزاند و در نتیجه قدرت زیادتری تولید می نماید.

تمام گازهای اگزوز از بدنه توربین عبور می کند . انبساط این گازها روی پروانه توربین تأثیر می گذارد و باعث چرخیدن آن می شود . پس از آن که گازها از توربین عبور کرد از طریق دستگاه اگزوز به هوای محیط راه می یابد . در بعضی از موارد ، دستگیه توربو شارژ آنقدر صدای گاز اگزوز را خفه دستگاه توربو شارژ به عنوان یک شعله گیر عمل می کند . برای مثال باید گفت که وزارت کشاورزی آمریکا دستگاه توربو شارژ را به عنوان یک شعله گیر مناسب و موثر برای کارهای جنگلبانی می شناسد .

طرز کار

کمپرسور و توربین در داخل بدنه مخصوص به خود قرار دارند و توسط یک شافت مستقیما بهم متصل شده اند . بدنه ها از آلیاژهای سبک ساخته شده اند و برای حداکثر تبادل حرارت طراحی شده اند . تنها تلفات قدرتی که از توربین به کمپرسور وجود دارد اصطکاک مختصری است که بین شافت و یاتاقانهای آن موجود می باشد . هوا از راه صافی دستگاه ورود هوا وارد کمپرسور می شود و توسط پروانه کمپرسور فشرده می گردد و سپس به داخل منیفولد ورودی تخلیه می گردد . هوای اضافی وارد شده توسط کمپرسور ، امکان احتراق سوخت بیشتر و تولید قدرت بیشتر را فراهم می سازد .

سرعت موتور زیاد می شود ، زمان باز ماندن سوپاپ ورودی کاهش می یابد و برای پر شدن سیلندر از هوا زمان کمتری صرف می شود . در یک موتور که با سرعت 2500rpm کار می کند ، زمان باز ماندن سوپاپهای ورودی کمتر از 17% ثانیه می باشد . فشار هوای وارد شده به سیلندر در موتوری که بطور معمولی تنفس می کند از فشار جو کمتر می باشد . دستگاه توربو شارژ در تمام سرعتها هوا را با فشاری بیشتر از فشار جو وارد سیلندرها مینماید .

جریان گاز هر سیلندر بلافاصله پس از باز شدن سوپاپ خروجی برقرار می گردد .این عمل باعث پیدایش نوساناتی در فشار گاز موسوم به انرژی ضربه ، در ناحیه ورودی توربین می شود . با بدنه معمولی توربین تنها مقدار کمی از انرژی ضربه مورد استفاده قرار می گیرد .

برای استفاده بهتر از این ضربانها ، در یکی از طرحها یک تقسیم داخلی در محفظه توربین و منیفولد خروجی وجود دارد که گازهای اگزوز را به پروانه توربین هدایت می کند و برای هر یک از دو نیمه اگزوز سیلندر موتور یک مجرای مجزا وجود دارد .

در بعضی از موتورهای چهار سیلندر و شش سیلندر مجهز به توربو شارژ یک مجرای مجزا برای دو یا سه سیلندر جلو و یک مجرای مجزا برای دو یا سه سیلندر عقب وجود دارد . با استفاده از دستگاه اگزوز کاملاً مجزا همراه با بدنه توربین مضاعف ، نتیجه کار بدست آمدن گازهایی با سرعت زیاد و بسیار موثر خواهد بود . با این عمل سرعت توربین زیادتر می شود و فشار منیفولد ورودی به دست آمده هم از فشاری که با دستگاه بدون انشعاب می توان به دست آورد بیشتر خواهد بود .

در ارتفاعات زیاد ، یک موتور که بطور معمولی تنفس می کند بازاء هر1000فوت ارتفاع 3% از قدرت خود را در اثر کاهش 3% از جرم مخصوص بازاء هر 1000 فوت از دست می دهد .

در یک موتور مجهز به توربو شارژ هم با افزایش ارتفاع ، افت فشار دو سر توربین افزایش می یابد . فشار ورودی توربین ثابت می ماند ، ولی با افزایش ارتفاع ، فشار خروجی کاهش می یابد . وقتی اختلاف فشار افزایش یابد سرعت توربین نیز زیاد می شود . پروانه کمپرسور هم سریعتر می چرخد و فشار ورودی موتور را حتی با کم شدن جرم ویژه هوا مانند فشاری که در سطح دریا تولید می کند نگه می دارد .

البته برای مقدار واقعی جبران کنندگی دستگاه توربو شارژ بر حسب ارتفاع نیز محدودیتهایی وجود دارد . این محدودیتها اصولاً نتیجه متغیر بودن مقدار فشار کمکی و تناسب دستگاه توربو شارژ با موتور می باشد . برای منظور کردن اختلاف در جبران کردن ارتفاع ، یک جبران کننده ارتفاع به دستگاه افزوده شده است . در موقع افزایش سرعت با شتاب زیاد یا تغییر ناگهانی بار موتور ، سرعت توربو شارژ که به صورت فشار منیفولد تجلی می کند ، از قدرت یا سوخت مورد نیاز که با باز کردن دریچه گاز تعیین می گردد ، عقب می ماند . این عقب ماندگی در دستگاه سوخت وجود

مقاله برنامه نویسی توربو پاسکال

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

برنامه نویسی توربو پاسکال       Trackback

بخش تعیین نوع یک برنامه پاسکال، اسامی و کاربرد شناسه هایی را که توسط کاربر تعریف شده اند، به کامپایلر اعلام می کند. همچنین در این بخش به کامپایلر اعلام می شود که چه اطلاعاتی در حافظه باید ذخیره شود. در تعیین نوع از کلمه var استفاده می شود.

نوع داده ها

نحوه ی جایگیری یک عدد خاص در حافظه، توسط نوع داده ی آن عدد مشخص می شود. در پاسکال استاندارد، چهار نوع داده ی از پیش تعریف شده وجود دارند که عبارتند از : Real( برای اعداد حقیقی)، integer (برای اعداد صحیح)، Char( برای داده های کارکتری) و Boolean (برای مقادیر True و false) در توربو پاسکال نوع داده ی دیگری به نام String وجود دارد که استاندارد نیست ولی پردازش مجموعه ای از کارکتر ها را( مثلا، نام یک شخص) را آسان تر می کنند. در این بخش نوع داده ها را مطرح کرده و در فصل ۷ به بررسی آنها خواهیم پرداخت.

یک داده را هم می توان داخل برنامه پاسکال نوشت و هم می توان آن را طوری در نظر گرفت که توسط برنامه دریافت می شود. داده ای که داخل برنامه نوشته می شود، یک لیترال نامیده می شود.

نوع داده integer

در ریاضیات، integer ها اعداد صحیح مثبت یا منفی هستند و عددی که بدون علامت است، مثبت در نظر گرفته می شود. در پاسکال برای نمایش اعداد صحیح از نوع داده ی integer استفاده می شود.چون ظرفیت حافظه محدود است، کلیه اعداد صحیح را نمی توان نمایش داد. توربو پاسکال اعداد بین ۳۲۷۶۸- تا ۳۲۷۶۸ را نشان می دهد. ثوابتی با عنوانMaxint وجود دارد که بزرگترین عدد مثبت را مشخص میکند. در اعداد صحیح نمی توان از ویرگول استفاده کرد. بعضی از اعداد صحیح به شرح زیر هستند:

۳۵- ۶۷- ۵۸۸۸ ۱۰۰۸۹

می توانیم اعداد صحیح را خوانده و نمایش دهیم، عملیات محاسباتی معمولی (نظیر جمع، تفرق، ضرب و تقسیم) روی آنها انجام دهیم و دو عدد صحیح را با یکدیگر مقایسه کنیم.

نوع داده ی Real

یک عدد حقیقی شامل یک بخش صحیح و یک بخش اعشاری است که توسط نقطه اعشار از یکدیگر جدا شده اند. در پاسکال برای نمایش اعداد حقیقی از نوع داده Real استفاده می شود و یک عدد حقیقی باید با عدد شروع شده و به عدد ختم شود. بنابراین در پاسکال اعداد -.۲۵ و ۶۴. را باید به صورت ۰.۲۵- و ۶۴.۰ نوشت.

برای نمایش اعداد خیلی بزرگ و اعداد خیلی کوچک می توانیم از نماد علمی استفاده کنیم. در نمایش اعداد، عدد حقیقی ۱۰۵×۱.۲۳ معادل با عدد ۱۲۳۰۰۰.۰ است که در آن توان ۵ به معنای «انتقال نقطه اعشار به اندازه ۵ رقم به سمت راست» می باشد. در پاسکال نمایش علمی اعداد به صورت ۱.۲۳E+۵ یا ۱۲۳E۵ خواهد بود. اگر توان دارای علامت منفی باشد، نقطه اعشار به سمت چپ منتقل می شود.(به عنوان مثال عدد ۰.۳۴E-۴ معادل با ۰.۰۰۰۰۳۴خواهد بود). در جدول زیر تعدادی عدد حقیقی معتبر و نامعتبر را ملاحظه می کنید. در آخرین خط ملاحظه می شود که در نمایش علمی پاسکال می توانیم یک عدد حقیقی را بدون نقطه اعشار نشان دهیم. می توانیم اعداد حقیقی را دریافت کرده و آنها را چاپ کنیم، روی آنها اعمال محاسباتی معمولی انجام دهیم و آنها را با یکدیگر مقایسه کنیم.

اعداد حقیقی نامعتبر

اعداد حقیقی معتبر

۱۵۰(نقطه اعشاری وجود ندارد)

.۱۲۵۴ (قبل از نقطه اعشاری عدد وجود ندارد)

۱۵۲. (بعد از نقطه اعشاری عدد وجود ندارد)

-۱۵E-۰.۳ (جزء ۰.۳ نامعتبر است)

-۱۵E-.۳ (جزء .۳ نامعتبر است)

۳.۱۴۱۵۹

۰.۰۰۵

۱۲۳۴۵.۰

۱۵.۰E-۰۴

۲.۳۴۵E۲

۱.۱۵E-۷

۱۲E+۵

نوع داده char

نوع داده ی char برای یک داده کارکتری بکار می رود. این داده می تواند، یک حرف، یک عدد یا یک علامت خاص باشد. هر داده کارکتری میان یک جفت نقل قول (”) قرار می گیرد، در زیر نمونه هایی از داده های کارکتری را در زیر مشاهده می کنید.

‘a’ ‘z’ ‘۲′ ‘*’ ”’ ‘ ‘

در نمونه های فوق کارکتر یکی مانده به آخر کارکتر نقل قول است، آخرین کارکتر ، کارکتر فضای خالی است، که آن را با فشردن کلید فاصله خالی در بین یک جفت نقل قول می توان ایجاد کرد.

گرچه در برنامه داده نوع char را باید با علائم نقل قول مشخص کرد ولی داده ای که از بیرون دریافت می شود را نباید درون علائم نقل قول گذاشت. به عنوان مثال، هنگام وارد کردن حرفZ به یک برنامه بجای وارد کردن رشته’Z'، کلید Z را فشار دهید. روی داده های نوع char نمی توان اعمال ریاضی انجام داد.به این معنا که در پاسکال عبارت ‘۲′+’۳′ است. با این حال می توانیم کارکترها را با یکدیگرمقایسه کرده و آنها را دریافت و چاپ کنیم.

نوع داده ی Boolean

بر خلاف سایر انواع داده ها، نوع داده ی Boolean(نوع داده بولن بعد از مرگ جوج بول که مخترع جبر دو مقداری است، به این نام انتخاب شد).فقط دو مقدار true و false را می تواند داشته باشد. برای نمایش مقادیر شرطی، از این نوع داده می توانیم استفاده کنیم، به طوری که برنامه با توجه به این مقادیر می تواند تصمیم گیری کند. یک داده منطقی را می توان چاپ کرد ولی نمی توان به عنوان ورودی آن را دریافت کرد.

نوع داده ی string

کلیه ی نوع داده های Real، integer، Char و Boolean استاندارد هستند. توربو پاسکال از نوع داده ی پنجمی با عنوان string (یکی از کلمات کلیدی توربو پاسکال) نیز حمایت می کند، که شامل کارکترهایی است که میان یک جفت علامت نقل قول قرار گرفته اند. در خط زیر نمونه هایی از این نوع داده را می بینید:

‘asdfg’ ‘۱۲۳۴۵′ ‘true’

توجه داشته باشید که رشته ی ‘۱۲۳۴۵′ همانند عدد ۱۲۳۴۵ در حافظه ذخیره نمی شود، همچنین عملگرهای محاسباتی را نمی توان با این رشته به کار برد.(فقط در حالت اتصال رشته ها به هم و فقط جمع). رشته ‘true’ نیز، به شکلی متفاوت از ارزش منطقی True ذخیره می شود. در توربو پاسکال می توان، رشته ها را دریافت کرد، در حافظه ذخیره کرد، با یکدیگر مقایسه نمود و آنها را نمایش داد.یک داده ی رشته ای حدکثر ۲۵۵ کارکتر می تواند داشته باشد. هنگام وارد کردن یک داده رشته ای برای یک برنامه، درست مانند داده ی نوع Char، علامت های نقل قول آن را حذف کنید. گرچه در پاسکال استاندارد مجاز به استفاده از داده های رشته ای نیستید، اما در خود برنامه می توانید از آنها استفاده کنید. رشته ها معمولا در دستورالعمل هایی که برای نمایش اطلاعات بکار می روند، مورداستفاده قرار می گیرند.

هدف از کاربرد انواع داده ها

استفاده از انواع داده ها کامپایلر را قادر می سازد که عملکرد متناسب با هر یک از سلول های حافظه ی یک برنامه را تشخیص دهد. اگر سعی کنید، به شکلی نادرست، با داده ای در حافظه کار کنید.(مثلا در سلولی از حافظه که دارای نوع داده ی Integer است بخواهید یک رشته را ذخیره کنید)در این حالت نیز با یک پیغام خطا مواجه خواهید شد.پوشش چنین خطاهایی، کامپیوتر را از اجرای دستوراتی که نادرست هستند، مصون می دارد. در قسمت بعد، نحوه ی اعلام انواع نوع داده هر یک از سلول های حافظه به کامپایلر، بیان می شود.

تعیین نوع

از طریق تعیین نوع ثابت ها و متغییر ها، اسامی و نوع اطلاعاتی را که در سلول هایی از حافظه توسط یک برنامه خاص اشغال شده است، به کامپایلر اعلام می کنیم.

تعیین نوع ثوابت

تعیین نوع ثابت

Const

metersToYards = ۱.۱۹۶;

مشخص می کند که شناسه ی metersToYards نام سلولی ازحافظه است که همواره عدد حقیقی ۱.۱۹۶ در آن جای دارد.شناسه metersToYards یک ثابت نامیده می شود. پاسکال نوع داده metersToYards را (که Real است) از روی مقدار آن برمی گزیند. ثوابت فقط در مواردی مورد استفاده قرار می گیرند، که قرار باشد داده ها هیچ وقت تغییر نکنند.(به عنوان مثال، یک یارد مربع همواره برابر با ۱.۱۹۶ متر مربع است). نمی توان دستوری نوشت که محتوای یک ثابت را تغییر دهد.

مثال:۱-۲

در دستورات زیر چهار ثابت، از چهار نوع متفاوت تعیین نوع می شوند. محتوای ثابت دوم، یعنی MySmallInteger، از ثابت اول یعنی MyLargInteger گرفته می شود. سومین ثابت یعنی star، یک داده ی نوع char را در خود دارد و چهارمین ثابت، یعنی FirstMonth دارای یک داده ی نوع string می باشد.

Const

MyLargInteger = ۹۹۹۹;

MySmallInteger = - MyLargInteger;

Star = ‘*’;

FirstMonth = ‘January’;

نمایش نحوی

تعیین نوع ثابت

شکل استفاده: const constant = value;

مثال: const MyPi = ۳.۱۴۱۵۹;

شرح: value متناظر با شناسه ی constant است و هیچ گاه تغییر نخواهد کرد. Value می تواند هم یک مقدار باشد و هم می تواند توسط ثابت دیگری که قبلا مقدار دهی شده، تعریف شود. در جلوی کلمه const می توان بیش از یک ثابت را تعیین نوع کرد، به این صورت که بعد از نام هر ثابت، یک نقطه ویرگول قرار می گیرد.

تعیین نوع متغییرها

سلول های از حافظه که برای ذخیره داده های ورودی برنامه و خروجی های آن بکار می روند، متغییر نامیده می شوند، زیرا مقادیری که در آنها ذخیره شده است، هنگام اجرای برنامه قابل تغییر است. در دستورات زیر نام دو متغییر(Sqmeters و SqYards) برای ذخیره اعداد حقیقی ارائه می شود.

Var Sqmeters , SqYards :Real;

توجه داشته باشید که در پاسکال، از توضیحات که برای عملکرد متغییر ارائه می شوند و درون یک جفت آکولاد قرار دارند، چشم پوشی می شود. در تعیین نوع یک

تحقیق در مورد شرکت تجهیزات توربو کمپرسورنفت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 44

بسمه تعالی

فصل اول: کلیات، هدف، پیشینة تحقیق، روش کار و تحقیق

فصل اول – کلیات (اطلاعاتی راجع به محل انجام پروژه)

شرکت تجهیزات توربو کمپرسورنفت در تاریخ تأسیس شد و وظیفة اصلی آن

سهامداران شرکت تجهیزات توربو کمپرسور نفت، شرکت تجهیزات توربو کمپرسور نفت (60%) و شرکت صنایع تجهیزات نفت (40%) هستند. چند سال پیش هنگامی که شرکت ملی گاز ایران موظف شد خط لوله سراسری شمارة 3 از جنوب (کتگان) به مناطق شمالی و مناطق مرکزی کشور را احداث نماید. در این میدان یکی از مهمترین بخش های پروژه که در حقیقت ساخت توربو کمپرسورهای گازی بود طی مناقصه ای به شرکت (Alstom Power) آلستوم پاور سوئد واگذار شد.

گاز در خط لوله در طی زمان و مسافت های طولانی انتشار پیدا می کند. برای رفع این مشکل ایستگاه های تقویت فشار طراحی شده و در آنجا گاز توسط کمپرسور کمپرس (فشرده) شده و در مسری خود با فشار حرکت داده می شود. توربین وظیفه به حرکت درآوردن کمپرسور را دارد. در حقیقت توربین نیروی محرکه کمپرسور می باشد. در عین حال توربین ها از نوع گازی (نه بخار و ...) هستند.

شرکت آلستوم که بعد از مدتی اعلام ورشکستگی نمود و توسط کمپانی مشهور زیمنس (آلمان) خریداری شد. پس از برنده شدن در این مناقصه شرکت توربو کمپرسور نفت (otc) را به عنوان پیمانکار خود در ایران برگزید. در این پروژه مونتاژ توربین های 25 مگاواتی به عهده یکی از شرکتهای زیرمجموعه otc یعنی شرکت تجهیزات توربو کمپرسور نفت نهاده شد. کارگاه مکونتاژ این شرکت در شهرک صنعتی شمس آباد – 45 کیلومتری اتوبان تهران – قم احداث شد و دفتر آن هم اکنون در خیابان گاندی – خیابان چهاردهم می باشد. شرکت OTCE یک هیئت مدیره دارد که در آن جناب آقای مهندس منتظری به سمت مدیرعامل برگزیده شده اند و 6 معاونت به نام های زیر دارد.

معاونت مالی – اداری – معاونت بازرگانی – معاونت طرح و برنامه – معاونت تولیذ – معاونت تحقیق و توسعه و معاونت فنی و مهندسی. چارت سازمانی شرکت به شکل زیر می باشد.

یکی از زیرمجموعه های معاونت طرح و برنامه دپارتمان مهندسی صنایه می باشد. و شرح وظایف آن نیز به شرح زیر می باشد.

در بخش تولید 3 سمت اصلی وجود دارد یکی بخش مونتاژ و دیگری بخش تست و راه انداری. مدیریت مونتاژ شامل 3 زیرگروه پایپلینگ، مکانیک و الکتریال می شود که این سه گروه همانطور که از اسم آنها پیدا مسوؤلیت مونتاژ و نصب قطعات مکانیکی توربینی و قطعات پایپینگ ها و مجموعه کامل کابل کشی ها و ... مربوط به الکتریکال را دارند. بخش تست و اره اندازی در حقیقت عهده دار کنترل تمام سیستم های مونتاژ شده است.

فصل دوم

مقدمه (فصل)

بهتر است قبل از آنکه استقرار بپردازیم، جایگاه آنرا در دید کلان برنامه ریزی معرفی شود تا در ابتدای کار درک بهتری نسبت به آن ایجاد شود. همچنین اهمیت آن بیش از پیش روشن گردد. در اینصورت می بایست به سراغ «برنامه ریزی تسهیلات» برویم. لغتی که در سالهای اخیر به طور خاص در صنعت از آن بسیار یاد شده و مقالات و کتاب های متنوع و زیادی در این باره نوشته شده است مدل های پیچیده ریاضی ارایه شده و روش ها و راه‌کارهای تحلیلی و آزمایشی مختلفی مطرح گردیده است.

برنامه ریزی تسهیلات در حقیقت تعیین می کند که چگونه با امکانات موجود و دارایی ثابت می توان بهترین حالت را برای انجام فعالیت در راستای هدف مورد نظر به وجود آورد.

برنامه ریزی تسهیلات یک موضوع عام و کلی است و کاربرد وسیعی دارد. می‌توان از آن در یک بیمارستان، یک کارگاه مونتاژ یک مرکز خدمات مثلاً دانشگاه، انبار، فرودگاه یک مغازه و ... استفاده کرد.

عامل بهبود مستمر در برنامه ریزی تسهیلات جایگاه والایی دارد. شاید به همین دلیل است که یان پروژه (بهبود درمان) و بسیاری از پروژه های مشابه آن انجام می شود. زیرا نهایتاً منجر به بهبود می ود که این بهبود می تواند در زمینه ها مختلف و متفاوت مانند زمان، نیروی انسانی، ابزارآلات و ... شود. بهبود مستمر مستمر در چرخه برنامه ریزی تسهیلات را در شکل ـــ به صورت زیر آمده است.

به طور کلی مبحث برنامه ریزی تسهیلات شامل 2 بخش مهم است: مکان یابی تسهیلات و طراخ تسهیلات. مسئله مکان یابی و تعیین مکان جهت واحد است و از اطلاعاتی در باره مشتریان، عرضه کنندگان مواد اولیه و عرضه سایر تسهیلات پیروی می کند.

طراحی تسهیلات شامل 3 بخش طراحی سیستم های تسهیلات، طراحی پیدمان و طراحی سیستم های انتقال است. طراحی سیستم های تسهیلات شامل سیستم های ساختاری، سیستم های فضایی، سیستم

تحقیق در مورد آموزش محیط گرافیکی در توربو پاسکال 7

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

آموزش محیط گرافیکی در توربو  پاسکال 7

دستور کار آزمایشگاه کامپیوتر مهندس عبدالجوادی

برای برنامه نویسی در محیط گرافیکی نیاز به مقدماتی برای ورود به محیط گرافیک است . اولین خط هر برنامه گرافیکی بعد از دستور Program ، فرمان زیر است :

Uses graph ;

با استفاده از دستور uses برنامه شما می تواند از پیمانه ها و ثوابت توربو پاسکال استفاده کند . این ثوابت و پیمانه ها در فایلی که یک unit نامیده می شود جای می گیرند . کدی که در حالت گرافیکی توسط کامپیوتر تولید می شود ، به نوع کامپیوتر بستگی دارد . بنابراین نوع سخت افزار گرافیکی که در اختیار سیستم است باید به توربو پاسکال اعلام شود . برای این کار از دو متغیر Driver و Mode بصورت زیر استفاده می شود :

Var

  Driver , Mode : Integer ;

محتوای این دو متغیر نوع سخت افزارهای گرافیکی سیستم را مشخص می کند . برای تعیین حالت گرافیکی از دستور زیر استفاده می شود :

InitGraph (Driver, Mode, ‘…….’) ;

رویه InitGraph سیستم گرافیکی شما را بررسی کرده و سپس در متغیرهای Driver و Mode مقادیر مناسب را قرار می دهد . پارامتر رشته ای ‘……’ شاخه ای را مشخص می کند که در آن نرم افزار کنترل سیستم گرافیکی شما وجود دارد . رشته ای که بدون کاراکتر است ‘ ‘ به این معناست که این نرم افزار در شاخه جاری قرار دارد .

این نرم افزار همواره در شاخه BGI قرار دارد و معمولا" در محلی است که برنامه توربو پاسکال نصب شده است . بنابراین باید آدرس شاخه BGI را بجای این رشته بنویسیم . برای انعطاف پذیر شدن برنامه و قابلیت اجرای آن روی سیستم های مختلف معمولا" یک نسخه از شاخه BGI را در شاخه ای که برنامه در آن قرار دارد ، کپی می کنیم .

صفحه نمایشی که مانند یک صفحه مختصات است :

در برنامه نویسی گرافیکی موقعیت هر خط یا هر شکلی را که روی صفحه نمایش رسم می کنید ، باید کنترل کنید . صفحه نمایش را در محیط گرافیکی بصورت مختصات X-Y تعدادی نقطه می توان در نظر گرفت . در اکثر نمایشگرها ابعاد متداول عبارتند از : 200×320 ، 350×640 ، 480×640 . که معمولا" تعداد نقاط در محور X ها بیشتر است .

توابع GetMaxX و GetMaxY در توربو پاسکال، به ترتیب حداکثر تعداد نقاط در Xها و Yها را برمی گردانند . بنابراین برای بدست آوردن ابعاد واقعی نمایشگر خود می توانید از این توابع بصورت زیر استفاده کنید :               

 MaxX := GetMaxX ;             MaxY := GetMaxY ;

مختصات گوشه های صفحه نمایش به صورت زیر است.

برای برگرداندن برنامه به حالت متنی از دستور زیراستفاده می کنیم . 

CloseGraph ;

رنگ زمینه و متن :

بطور پیش فرض برای رنگ های زمینه و متن ، به ترتیب از سیاه و سفید استفاده می شود . دستورات زیر امکان تغییر رنگ زمینه و متن را فراهم می کنند .

SetBkColor (….) ;                  تعیین رنگ زمینه

SetColor (….) ;                         تعیین رنگ متن  

برای انتخاب رنگها از ثوابت رنگی یا معادل عددی رنگها طبق جدول زیر استفاده می شود :

ثابت

مقدار

ثابت

مقدار

Black

0

DarkGray

8

Blue

1

LightBlue

9

Green

2

LightGreen

10

Cyan

3

LightCyan

11

Red

4

LightRed

12

Magenta

5

LightMagenta

13

Brown

6

Yellow

14

LightGray

7

White

15

خلاصه ای از توابع و رویه های گرافیکی :

·                Line (X1, Y1, X2, Y2) ;

بین نقاط (X1,Y1) و (X2,Y2) خطی رسم می شود .

·        Rectangle (X1, Y1, X2, Y2) ;

مستطیلی که قطر آن بین نقاط (X1,Y1) و (X2,Y2) است می کشد .

·        Circle (X, Y, R) ;